نقد و بررسی چای سیاه جعبه فلزی موزیکال پرنده چای احمد AHMAD TEA

پیدا کردن ارزان ترین قیمت چای سیاه جعبه فلزی موزیکال پرنده چای احمد AHMAD TEA در میان فروشگاه های اینترنتی ایران، همچین می توانید نقد و بررسی چای سیاه جعبه فلزی موزیکال پرنده چای احمد AHMAD TEA و مقایسه با سایر محصولات مطالعه کنید، مقایسه و خرید ارزان کالاهای چای در بین هزاران فروشنده، محصولات فروشگاه آروماه را با سایر فروشگاه های مقایسه کرده و از کد تخفیف استفاده کنید.

فروشگاه آروماه را در تیاندا می توانید بررسی کنید. در قسمت پروفایل فروشگاه آروماه، می توانید از تخفیف و حراج روزانه آروماه با خبر بشوید. همچنین کد تخفیف آروماه پیدا کنید و از کوپن تخفیف آروماه در خرید خود استفاده کنید.

محصول ۱۹۴۰، ایالات متحده

درام موزیکال ساتیاجیت رای (با عنوان هندی Jalsaghar) گنجینه‌ای از اجرای رقص و آواز کلاسیک بی‌نظیر هندی در سینماست. در عین حال، روایتی بر اساس داستان کوتاه معروفی از تراشنکر باندیوپادهیای، درباره‌ی شیفتگی دیوانه‌وار هم هست. قهرمان قصه بیسواهمبر روی (با بازی چابی بیسابس) زمین‌دار و وارث عمارتی بزرگ متعلق به خاندانی قدیمی است که به خاطر علاقه‌ی زیاد به موسیقی کلاسیک هندی در دوران استقلال هند اجازه می‌دهد ملکش به ویرانه تبدیل شود. او نه تنها کسب و کارش را رها می‌کند، بلکه برای برگزاری کنسرت‌های خصوصی در اتاق موسیقی خودش با حضور موزیسین‌های معروف (و با دستمزد بالا) و مهمانان از پیش دعوت‌شده، تمام ثروتش را تا مرز فقر خرج می‌کند. این درام، که با فلاشبک روایت می‌شود، فروپاشی تراژیک این قهرمان را در تلاش برای ایجاد عشقی مشابه به موسیقی در پسرش به تصویر می‌کشد.

۹

ابعاد بسته بندی 13.5 × 13.5 × 17دارای کیفیت ساخت بالادارای رنگ آمیزی تمیز و جذاب امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰ آب و برف مصنوعی

اسکار میشو، فیلمساز سیاهپوست مستقل بدعت‌گذار و پرکار، که شرکت تولید خودش را داشت، فیلم‌های صامت مهمی را در کارنامه‌ی هنری‌اش دارد، اما ورود صدا به سینما، کار او را تغییر داد. در آن زمان، درِ هالیوود عمدتاً به روی هنرمندان سیاه بسته بود، اما میشو درام‌هایی همچون «فرزندان ناخوانده‌ی خدا» را به مستندهای نمادینِ هنر اجرایی سیاهپوستان، به ویژه رقص، تبدیل کرد، که اگر او نمی‌کرد نه ثبت می‌شد، نه حفظ. این فیلم یک تراژدی‌ درباره‌ی سیاست‌های نژادی، هنجارهای اجتماعی و جنون روانشناختی، ملودرامی پرتنش درباره‌ی دختربچه‌ای سیاهپوست به نام نائومی است که فرزندخوانده‌ی خانواده‌ای سیاهپوست است.

1000 گرم

جایزه احمد محمود

جنس پایه محصول: ۱۹۳۵ 12×10×10 سانتی متر آب و برف مصنوعی امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ از ۱۰۰ سرامیک

سال ۱۳۸۲: نام‌ها و سایه‌ها/ محمدرحیم اخوت

محصول ۲۰۰۵، تایوان

۵.جادوگر شهر اُز (The Wizard of Oz)

بازیگران: جودی گارلند، مارگارت ابریان، ماری استور و… کارگردان: رابرت وایز 500 گرم جنس پایه کارگردان: جورج ابوت، استنلی دونن کارگردان: برونو دومن وزن

امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰ جنس پایه بازیگران: پینا باوش کارگردان: لیزی بوردن امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰ امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰ 10×8×8 سانتی متر کارگردان: وینسنت مینلی کارگردان: جورج کیوکر محصول ۱۹۸۳، فرانسه ۳۰ فیلم مهم که سینمای موزیکال را دگرگون کردند محتویات گوی

فیلم موزیکال دوباره روی بورس آمده است. تا اینجا یک موزیکال غیر اقتباسی، «آنت» (Annette) را به کارگردانی لئوس کاراکس، فیلمساز فرانسوی، دیده‌ایم و سه موزیکال اقتباسی که لین مانوئل میراندا، نمایشنامه‌نویس و آهنگساز امریکایی یکی، «تیک، تیک… بوم» (Tick, Tick . . . BOOM)، را بر اساس نمایشی موزیکال، در اولین تجربه‌ی کارگردانی‌اش، و دیگری، «در هایتس» (In the Heights)، را جان ام. چو بر اساس یکی از نمایش‌های موزیکال میراندا ساخته است. اقتباس چهارم هم «ایوان هانسن عزیز» (Dear Evan Hansen) برگرفته از یک نمایش‌ موزیکال محبوب در برادوی (Broadway) است. و هنوز مهم‌ترین موزیکال سینمایی سال یعنی بازسازی استیون اسپلیبرگ از «وست‌ساید استوری» (Westside Story) باقی مانده است.

عروسک چرخشی

ملودرام به تندی واقع‌گرایانه‌ی ریتویک گاتاک قصه‌هایش را در قالب تحلیل‌های اجتماعی و وقایع تاریخی تعریف می‌کند. داستان از ۱۹۴۸، بعد از چندپارگی هند و پاکستان، با محوریت پناهندگان هندو از شرق پاکستان (که حالا بنگلادش است) آغاز می‌شود. مردی جوانی به نام ایشوار چارکرابورتی (آبی باتاچاریا)، که با خواهر کوچکش، سیتا، و یک بچه‌ی سرراهی به نام ابراهیم در سفر است، در کارخانه‌ی ذوب آهن کاری پیدا می‌کند و به سرعت پیشرفت می‌کند. سال‌ها بعد، سیتا (مادابی موکرجی) که حالا در بزرگسالی خواننده‌ای بااستعداد و ابراهیم (ساتیندرا باتاچاریا)، که تحصیلکرده‌ای ممتاز و رمان‌نویسی تازه‌کار است، می‌خواهند با هم ازدواج کنند، اما انعطاف‌ناپذیری نظام طبقاتی حاکم بر هند مانع است. گاتاک روی طیف وسیعی از جامعه‌ی هند دست می‌گذارد تا اثرات ویرانگر بی‌نظمی اقتصادی، عذاب ناشی از فقر، خشونت فراگیر را به نمایش بکشد. میان همه‌ی اینها، صدای بی‌نظیر سیتا، پرشور و منحصر‌به‌فرد، در ویرانه‌ها و ساختمان‌های زهوار در رفته (به طور ویژه یک پایگاه هوایی بریتانیایی متروک زمان جنگ) می‌پیچد. وقتی او می‌خواند، حسرت‌ها و مشاهداتش انگار تاریخ را بازگو می‌کند و مظهر تراژدی آن است.

مخاطبان اغلب با ترانه‌های فیلم‌های موزیکال ارتباط برقرار می‌کنند؛ زیرا از پیام‌های مرتبط، قلاب‌های صوتی به یادماندنی و موسیقی جذاب تشکیل شدند. گاهی ترانه‌ها و اشعاری که بخشی از این داستان‌ها تیاتری هستند به خودی خود با اقبال گسترده‌ای رو‌به‌رو می‌شوند.

پیچ کوک

سال ۱۳۹۶: ناتمامی/ زهرا عبدی

عروسک چرخشی

۹.بانوی زیبای من (My Fair Lady)

۱۰ آذر ۱۴۰۰ | حرکت کامل گوی حول محور اصلیموزیکالکوکی

سال ۸۹-۱۳۸۸: شبیه عطری در نسیم/ رضیه انصاری

۱۷:۳۰ محصول: ۱۹۶۱ محصول ۱۹۳۸، ایالات متحده 18×10×10 سانتی متر

هاوارد هاکس هر کدام از مسیرهای سینمایی زمان خود را حداقل یک بار امتحان کرد و ژانر موزیکال هم از این قاعده مستثنی نبود. میان فیلم‌شناسی مملو از درام‌های کلاسیک و مردانه‌ی هاکس، موزیکال «آقایان موطلایی‌ها را ترجیح می‌دهند» خودنمایی می‌کند. ویژگی‌های بنیادین هاکس در این فیلم هم قابل ردیابی‌ست. او شخصیت‌هایش را در این فیلم نیز به‌شکلی عمیق پرورده. مرلین مونرو و جین راسل به‌عنوان یکی از زوج‌های رام‌نشدنی تاریخ سینما در این فیلم می‌درخشند و کمدی سرگرم‌کننده‌ای را همراه با سکانس‌های شگفت‌انگیز موزیکال ارائه می‌کنند.

محتویات گوی امتیاز راتن تومیتوز: ۸۶ % امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ %

سال ۱۳۸۴: وقت تقصیر/ محمدرضا کاتب

امتیاز متاکریتیک: ۹۲ از ۱۰۰ محصول ۱۹۵۱، ایالات متحده امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰

۸. یک آمریکایی در پاریس (An American in Paris)

سال ۸۷-۱۳۸۶: مونالیزای منتشر/ شاهرخ گیوا

غیر قابل تنظیم شیشه 15×12×12 سانتی متر امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶ از ۱۰۰ هدیه گوی موزیکال برای ولنتاین

توصیف عمیق سفر درونی یک شخصیت از طریق موسیقی

ابعاد سایر توضیحات

طراحی صحنه نیز مجلل و تحسین‌برانگیز است و تصاویر دیدنی‌ای از لندن ویکتوریایی به‌نمایش می‌گذارد؛ تصاویری در تضاد کامل با دنیای طبقه‌کارگری الیزا دولیتل.

بازیگران: جودی گارلند، جیمز میسون، جک کارسون، چارلز بیکفورد پیچ کوک

«اشک‌ها و لبخندها» در خود جذابیتی جاودانه دارد که کمتر فیلمی، چه موزیکال و چه غیر آن، می‌تواند مانندش را بیافریند. این فیلم که بر اساس نرخ تورمْ اکنون ششمین فیلم پرفروش تمام تاریخ است، تاثیری فراموش‌ناشدنی بر فرهنگ عامه‌ی مردم جامعه‌اش به جای گذاشته. اغلب مردم تصویر جولی اندروزی که میان مزارع می‌دود را به‌خوبی می‌شناسند و حتی می‌توانند برخی از قطعات موسیقی فیلم را زمزمه کنند، بی‌آنکه بدانند مبدا‌ٔ آن‌چه که زمزمه‌اش می‌کنند چیست.

وزن کارگردان: اسکار میشو

۲.کلاه سیلندری (Top Hat)

۲ سرعت پخش ملودی محصول ۱۹۷۰، ایالات متحده ۱۳ آذر ۱۴۰۰ |

وینسنت مینلی واقعاً پادشاه موزیکال هالیوود بود و این اثر یکی از بهترین‌های کارنامه‌اش است. این اثرش یک تجربه‌ی جسورانه‌ی موفق است؛ با استفاده از صحنه‌پردازی استادانه و رنگ‌های زنده و قاب‌بندی‌های خاص. دوربین به‌طور مکرر به جاهای مختلف می‌جهد. در جهان‌های متفاوت سفر می‌کند و به رویاها سر می‌زند و چشم‌اندازهای دیدنی زیبا و عاشقانه‌ای را زنده می‌کند. دشوار می‌توانید در این رمانس پاریسی مینلی غرق نشوید. او شهر پاریس را با دکورهای هماهنگ مجلل، کمدی جذاب و رقص‌های لذت‌بخشی پر می‌کند که همگی بر روی ملودی‌های جورج و ایرا گرشوین ساخته شده‌اند.

۲۴. صداهای دوردست، زندگی‌های بی‌جان (Distant Voices, Still Lives)

بازیگران: مورین اوهارا، لوئیس هیوارد، لوسیل بال، رالف بلامی

تراژدی شکسپیری امکاناتی در اختیار قرار می‌دهد که با استفاده از آن‌ها طرحی کلی برای یک قصه‌ی مدرن فراهم شود. طرحی که بر اساس آن، عاشقانه‌ی رومئو و ژولیت با موضوعاتی چون تفاوت فرهنگی، سوءاستفاده از قدرت و بیگانه‌هراسی در آمریکای معاصر ترکیب می‌شود. گرچه این فیلم به هیچ وجه ادعای رئالیستی بودن نمی‌کند، اما از طریق آوازها و رقص‌هایش، ناامیدی و خشم فروخورده‌ی جوانان ازخودبیگانه‌ی زمانه‌اش را فریاد می‌زند.

افزودن به لیست علاقه‌مندی ها چی تماشا کنم؟سینمای جهان

سال ۹۱-۱۳۹۰: مردگان جزیره موریس/ فرهاد کشوری

مهم‌ترین کارگردان زن سینمای کلاسیک هالیوود، دوروتی آرزنر، این درام موزیکال را درباره‌ی آسیب‌های «نگاه خیره‌ی مردانه» (Male Gaze)، سال‌ها پیش از آنکه لارا مالوی این اصطلاح را در قالب نظریه‌ای فمینیستی به عرصه‌ی نقد سینما معرفی کند، ساخته است. در این فیلم مورین اوهارا نقش هنرجوی باله‌ی مصمم اما فقیری به نام جودی را بازی می‌کند که برای امرار معاش به یک برنامه‌ی برلسک اروتیک می‌پیوندد. رقاص حرفه‌ای قدیمی خبیث گروه، بابلز (با بازی لوسیل بال) از روی حسادت و بدجنسی بلایی سر او می‌آورد که سوژه‌ی خنده‌ی تماشاگران مردِ آب از لب و لوچه‌ آویزان شود. این درام، آزادی جنسی‌ای را که بابلز جار می‌زند، در برابر آزار جنسی‌ای که جودی می‌‌بیند، قرار می‌دهد.

۲۲. ایشتار (Ishtar)

قیمت مناسبکیفیت عالیکیفیت ساخت بالابدون نیاز به باتری و برق

سال ۱۳۸۹: نگران نباش/ مهسا محب‌علی

۲۳. گیجی مدرسه (School Daze)

محصول ۲۰۱۳، ایالات متحده ۱۰ فیلم برتر درباره موسیقی؛ نابغه‌های موسیقی روی پرده سینما

یوسف شاهین، کارگردان مصری، علاقه‌ی بسیار زیادی به کارگردانی اجرای موسیقایی داشت. این فانتزی نیمه‌اتوبیوگرافیک (خودزندگینامه‌ای) قسمت دوم سه‌گانه‌ی او درباره‌ی زندگی و کشکمش‌های حرفه‌ای و شخصی فیلمسازی به نام یحیاست. این تنها قسمتی است که خود شاهین در آن نقش شخصیت اصلی را بازی می‌کند و این فیلم، موزیکالی از جسارت مفهومی و خلاقیت لحظه به لحظه است. یحیا دارد یک جدایی وحشتناک را از سر می‌گذراند؛ یک بازیگر مرد جوان‌تر از خودش، که در واقع منبع الهام اوست، به‌ خاطر «شایعات» از کاری که دارند با هم انجام می‌دهند، کناره‌گیری می‌کند، و همسر یحیا، جیجی (منها باتراوی)، تهدید می‌کند که اگر دنبال مردی دیگر برود، او را ترک خواهد کرد.

بازیگران: اسی اسوالدا، ویکتور جانسون، هری لیتکه، یولیوس فالکنشتاین، کورت بویس امتیاز راتن تومیتوز: ۹۲ % افزودن به لیست علاقه‌مندی ها آب و برف مصنوعی جنس پایه امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ % آب و برف مصنوعی

سال ۱۳۹۵: گلوگاه/ طیبه گوهری

جایزه جلال آل احمد

کارگردان: جین کلی و اسنتلی دونن

جدا از این واقعیت که صدای او عمیقاً گوش‌نواز است، چهره‌اش نیز در صفحه نمایش دوست داشتنی‌ست؛ گرچه بسیار ساده، اما همزمان سرشار از جذابیت است. از همان ابتدا مشخص است که او بر فرزندان بدخلق و پدر مستبد آنها پیروز خواهد شد، زیرا خب، آن‌ها چگونه می توانند او را دوست نداشته باشند؟ لحظات شادی او مسری است و کشمکش‌ها و تردیدهایش در طول فیلم بالیده می‌شوند؛ او با مشکلات خود روبرو می شود و بدون تکیه بر احساسات، شخصیتش را رشد می‌دهد.

۲۵. دوباره اسکندریه و برای همیشه (Alexandria Again and Forever)

محتویات گوی امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰ بازیگران: فرد آستر، جین پاول، سارا چرچیل، پیتر لافورد

امتیاز IMDb به فیلم: ۵.۷ از ۱۰ ۱۰ فیلم موزیکال برتر عصر طلایی هالیوود

مونرو هرگز در هیچ نقشی بهتر از لورلی لی ظاهر نشد. تعلیق‌های کمیک و زبان طعنه‌آمیزش در تمام صحنه‌ها طنز شیرینی خلق کرده که توجه‌ها را به سمت خود می‌کشد. در نگاه اول این‌طور به‌نظر می‌رسد که دوباره با همان مونروی همیشگی، یعنی یک بلوند جذاب تکراری روبه‌روییم. اما لورلی بسیار باهوش‌تر است. در مقابل او هم دوروتی رک و شوخی که جین راسل ارائه می‌کند، تعادل دلنشینی برای فیلم می‌سازد. دوستی آن‌ها یک دوستی فوق‌العاده است که باید ۹۰ دقیقه به تماشایش بنشینیم. هر دوی آن‌ها باورنکردنی به‌نظر می‌رسند؛ تماشایی و در لباس‌های چشم‌گیر.

این فیلم در استفاده از تکنی‌کالر برای خلق دنیای خارق‌العاده و پر از شگفتی و جادو یک پیشگام بود. «جادوگر شهر اُز» تصاویری که پیش از این تنها محدود به تخیل می‌شد را روی پرده‌ی نقره‌ای به نمایش گذاشت. لحظه‌ای که دوروتی برای اولین بار وارد دنیای رنگارنگ اُز می‌شود کم‌نظیر است. صحنه‌پردازی ام‌جی‌ام شگفت‌انگیز است و در زمانه‌ی خودش بسیار جسورانه و پیشگام محسوب می‌شود.

امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ %

۲۱. نام کوچک: کارمن (First Name: Carmen)

۳.آواز در باران (Singin’ in the Rain)

غیر قابل تنظیم

سال ۱۳۹۴: پاییز فصل آخر سال است/ نسیم مرعشی

سرعت پخش ملودی

سال ۱۳۸۱: چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم/ زویا پیرزاد

Heavenly Tea Leaves گوی موزیکال طرح خرگوش امتیاز IMDb به فیلم: ۵.۳ از ۱۰ جنس محصول ۱۹۸۳، ایالات متحده امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰ امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ % برچسب‌ها :

سال ۱۳۸۴: و دیگران/ محبوبه میرقدیری

این موزیکال سیاه و سفید پشت‌صحنه‌ای (به ژانری از موزیکال گفته می‌شود که داستانش در فضای تئاتر بگذرد یا درباره‌ی تولید یک نمایش یا فیلم باشد.) بیشتر از بسیاری از موزیکال‌ها، رقص و موسیقی دارد و مامولیان، کارگردان ارمنی‌تبار فیلم، این صحنه‌های رقص و موسیقی را مهیج‌تر از بیشتر موزیکال‌ها کارگردانی است. داستان درباره‌ی یک رقصنده‌ی بورلسک به نام کیتی دارلینگ (با بازی هلن مورگانِ محزون) است که پشت‌صحنه در میان‌برنامه‌ی یک نمایش دختری را به دنیا می‌آورد و او را صد مرتبه بالاتر از بورلسک بار می‌آورد؛ (بورلسک یا مضحکه نوعی سرگرمی تئاتری مضحک و طنزآمیز که معمولاً بر تقلید و ادای کسی را در آوردن مبتنی است.) اما این دختر وقتی بزرگ می‌شود، خانمی جوان، اپریل دارلینگ (جون پیرز) می‌شود، گول چراغ‌های صحنه را می‌خورد و عشق.

محصول: ۱۹۶۵

گوی موزیکال کیدتونز کد KDT-119 کارگردان: یوسف شاهین دارد

موسیقی ابزار مهمی برای بیان داستان در یک فیلم است و به پیشبرد طرح کلی، توسعه‌ی شخصیت‌ها و بیان درونی‌ترین حالات قهرمان یا ضدقهرمان کمک می‌کند و نکته‌ی جالب و تأمل‌برانگیز این است که گاهی همه‌ی نکات گفته شده بدون نیاز به رد و بدل شدن کوچک‌ترین دیالوگی، اتفاق می‌افتند.

۱۳ آذر ۱۴۰۰ Personal Care

۲۶. سیدهشواری (Siddheshwari)

دارد

سال ۹۳-۱۳۹۲: چیدن باد/ محمد قاسم‌زاده

امتیاز راتن تومیتوز: ۸۰ % ۰

کوارتت‌های بتهوون بخش جدانشدنی آثار گدار از اوایل دهه‌ی شصت بوده‌ و در یکی از مهم‌ترین و بهترین فیلم‌های او «یک زن شوهردار» (A Married Woman) محصول ۱۹۶۴ غالب‌اند. اگر گدار در آن فیلم از قطعات ضبط‌شده‌ی کوراتت‌‌های بتهوون استفاده کرد، در «نام کوچک: کارمن» دِینش را با سینمایی کردن کوراتت‌های او ادا می‌کند، در واقع، به جلوه‌ی بصری آثار این آهنگساز بزرگ رنگ واقعیت می‌بخشد. در واقع، گدار تنها اجراها را فیلم نمی‌کند، بلکه خودش در آنها شرکت می‌کند.

امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰

با همه‌ی این‌ها، باید صادقانه اعتراف کنیم که این فیلم برای پایان‌بندی‌اش در این لیست قرار گرفته. سکانس معروف ۱۸ دقیقه‌ای باله که بر روی قطعه‌ی تولید ۱۹۲۸ گرشوین ساخته‌شده، یکی از مهم‌ترین و خیره‌کننده‌ترین لحظات در تاریخ سینمای موزیکال است. پس از موفقیتی که پاول و پرسبرگر با سکانسی مشابه در فیلم کفش‌های قرمز به هم زدند، مینلی توانست گردانندگان استودیوی ام‌جی‌ام را متقاعد کند که مشابه آن را در این فیلم هم بسازند. اثرْ گردبادی بی‌وقفه از رقص‌های دیدنی و رنگ‌های چشم‌نوازیست که از تاریخ هنر پاریس الهام گرفته شده. حتی امروز هم از تماشای این رنگ‌ها به وجد می‌آییم، چه رسد به سال ۱۹۵۱!

فیلم‌های موزیکال همه‌ی چیزهای گفته شده را در خود دارند و به همین دلیل هم تماشای آن‌ها تجربه‌ی بسیار جذابی است. موسیقی لحظات نوستالژیکی ایجاد می‌کند، خلق‌و‌خویمان را تغییر می‌دهد و ما را به احساست درونی‌مان متصل می‌کند. هر قطعه‌ی موسیقی بسته به زمان و مکانی که آن را می‌شنویم تأثیر متفاوتی روی ما دارد. درباره‌ی فیلم‌های هم همین‌طور است؛ موسیقی زمینه‌ی احساسی لازم را ایجاد می‌کند و بازتابی از دنیای سینمایی مخصوصش را ارائه میدهد. با این اوصاف مخاطب ارتباط احساسی متفاوتی با فیلم‌های موزیکال برقرار می‌کند.

محصول: ۱۹۵۲ سرعت پخش ملودی امتیاز IMDb به فیلم: ۵.۱ از ۱۰ امتیاز راتن تومیتوز: ۷۸ % دارد امتیاز راتن تومینوز: ۸۴ %

این صحنه، که در میان سایه‌های یک تمرین گروهی آخرشبی قرار گرفته است، با نزدیکی احساسی‌اش بر صفحه‌ی نمایش نقش می‌بندد. گارلند چنین انرژی روان‌دراماتیک مشابهی را در یک رقص و آواز تقریباً چهارده دقیقه‌ای به کار می‌گیرد که بخشی از فیلمی در بستر فیلم اصلی است که این تازه‌وارد هالیوود را یک‌شبه به ستاره تبدیل می‌کند و در واقع روایتی تقریباً نزدیک به زندگی خود گارلند به عنوان یک خواننده/رقصنده/بازیگر است. «ستاره‌ای متولد شده است» یکی از بهترین فیلم‌های موزیکال تمام دوران است. دو بازسازی موفق دیگر، سال ۱۹۷۶ و ۲۰۱۸ به ترتیب با بازی باربارا استرایسند و لیدی گاگا در نقش ستاره‌ای که متولد می‌شود، پخش شده است.

تصور فیلمی که بهتر از همه‌ی فیلم‌های دیگر دوران طلایی هالیوود، از امکانات موزیکال‌ها استفاده کند بسیار دشوار است. همه‌ی این فیلم‌ها به‌خودی خود و به اندازه‌ی کافی کم‌نظیر و چشم‌گیر هستند. اما در «آواز در باران» همه چیز به اوج می‌رسد. داشتن مشخصه‌هایی چون بازیگران جذاب، رقص‌های پر جنب‌وجوش و صحنه‌پردازی و موسیقی دلنشین، دوست نداشتن این فیلم را تقریبا غیر ممکن می‌کند و فیلم را وارد دسته‌ی محبوب‌ترین فیلم‌های کلاسیک تمام دوران می‌کند.

سایر توضیحات جنس پایه

زمان‌بندی عالی است؛ چه چیزی بهتر از لذت ذاتی شنیدن موسیقی زنده و تماشای رقص در این دوره‌ی محنت‌. (تصادفی نیست که این ژانر در دوران رکود بزرگ و جنگ جهانی دوم شکوفا شد.) اما رفتن سراغ این ژانر به همان اندازه که مهیج و تحریک‌برانگیز است، خطرناک است؛ چرا که امکان سقوط به ورطه‌ی انفعال بسیار زیاد است. رقص و آواز به‌ ذات به اندازه‌ای تماشایی‌ و لذت‌بخش است و به قدری راحت مخاطب را به خود جذب می‌کند که دیگر لازم نیست فیلمساز کار خاصی بکند؛ فقط کافی است دوربین را بکارد و بگذارد شور و زیبایی خودش پدیدار شود.

جنس پایه ۲۵ بهمن ۱۴۰۰ | دارد جنس امتیاز راتن تومیتوز: ۵۶ % جنس

مانی کائول یکی از هنرمندان بزرگ تجسمی سینما بود. او با بودجه‌های کم، تصاویری خلسه‌آور و پویا خلق کرد که خود نوعی موسیقی برای چشم‌ها هستند. در این مستند-داستانی که بازخوانی‌ دراماتیکی از صحنه‌هایی از زندگی و افسانه‌ی خواننده‌ی بزرگ کلاسیک، سیدهشواری دیوی (۱۹۰۸-۱۹۷۷) است، او توجهش را به خود موسیقی معطوف می‌کند. فیلم دوران کودکی سیدهشواری را که به ‌عنوان یتیمی با پسر عمویش بزرگ شد و موسیقی را خودش انتخاب کرد، شاگردی او پیش نوازنده‌ای چیره‌دست و انتقال دانش موسیقایی او به دخترش ساویتا، که او هم در زندگی واقعی موسیقیدان است، دنبال می‌کند.

برچسب‌ها :

جک وارنر تصمیم گرفت برای تولید یک موزیکال سینمایی، به‌سراغ اثری برود که پیش‌تر در صحنه‌ی تئاتر به موفقیت رسیده بود (مسیری که بسیاری از موزیکال‌های دیگر نیز طی کردند). او آدری هپبورن، بزرگ‌ترین ستاره‌ی آن زمان هالیوود را برای نقش مقابل رکس هریسون که در صحنه‌ی تئاتر برادوی خوش درخشیده بود، در نظر گرفت و این ترکیبات مطابق انتظارش به نتایج کم‌نظیری دست یافت. «بانوی زیبای من» هشت تندیس اسکار را به خانه برد؛ از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین بازیگری مرد.

۲

 

وزن

سال ۱۳۸۱: (مشترک) نیمه غایب/حسین سناپور و برهنه در باد/ محمد محمدعلی

کارگردان: ترنس دیویس امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۵ از ۱۰ وزن

زیبایی شگفت‌انگیز فیلم در تضادی کنایه‌آمیز با خفت ناشی از عشق بیسواهمبر به موسیقی قرار می‌گیرد. سکانس اوج فیلم، اوج فداکاری به خاطر هنر، نه دقیقه اجرای رقصنده‌ای (روشن کوماری) با موسیقی زنده است. کارگردانی رای در این صحنه که عمدتاً از نمای بالا فیلم‌برداری می‌شود، با نوازنده‌ها که در یک گوشه‌ی قاب هستند و تماشاچیان در گوشه‌ای دیگر، با آینه‌ای بزرگ در انتهای اتاق موسیقی که رقص را از زاویه‌ی دیگر دو برابر نشان می‌دهد، یکی از بدیع‌ترین و به لحاظ بصری سرراست‌ترین قطعات اجرایی سینمای موزیکال است. این فیلم که اسم رای را در سطح سینمای جهانی بر سر زبان‌ها انداخت و یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما در میان اهالی سینماست، قصه‌ی زمین‌داری را می‌گوید که جز آبرو و احترام چیزی برای باقی نمانده است و برای حفظ آن، خانواده و ثروتش را فدا می‌کند.

بازیگران: فردا داوی، پیت پاستویت، دین ویلیامز ابعاد امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۵ از ۱۰ بازیگران: جولی اندروز، کریستوف پلامر، چارمیان کار و… پیچ کوک

کمدی-رمانتیک‌های فرد و جینجر همیشه به فرمول‌هایی ثابت و آزمایش‌شده پایبند بودند؛ تنش‌های میان دو شخصیت جای خود را به اشتیاق و علاقه می‌دهند. شخصیت‌های فرعی با ایرادهای کلامی‌شان باعث سردرگمی می‌شوند و جنجال‌هایی به‌راه می‌اندازند و در نهایت، نوبت را به سکانس‌های رقص تماشایی می‌دهند که فراتر از قدرت کلمات شخصیت‌ها عمل می‌کنند. «کلاه سیلندری» اولین فیلم از سری ده فیلمی بود که برای فرد و جینجر ساخته شد و عصاره‌ای‌ست از تمام ویژگی‌هایی که فیلم‌های آن‌ها را تماشایی می‌کند. قطعه به قطعه، رقص پشت سر رقص، شخصیت به شخصیت و خط به خط دیالوگ‌ها جادوی باشکوهی می‌سازند که «کلاه سیلندری» را به ۱۰۰ دقیقه‌ی تماشایی تبدیل می‌کند.

سال ۱۳۹۱: خورشید بر شانه راستشان نمی‌تابید/ جواد افهمی

بازیگران: آریتا فرانکلین، جیمز کلولند امتیاز IMDb به فیلم: ۶ از ۱۰ عروسک چرخشی محصول ۱۹۸۷، ایالات متحده بازیگران: وارنر بسکتر، بب دنییِلز، روبی کیلر، دیک پاول، جینجر راجرز، اونا مرکل، ند اسپارکس امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵ از ۱۰۰ کارگردان: کاتلین کالینز محصول ۱۹۷۵، ایالات متحده

۸. عروسی سلطنتی (Royal Wedding)

شیشه جنس 500 گرم سرعت پخش ملودی برچسب‌ها : وزن

قبلاً هم به‌صدای بی‌نظیرش اشاره کردیم. آن صدا را با موسیقی افسانه ای راجرز و همرستین جفت کنید تا فیلم موزیکالی داشته باشید که همیشه در صدر خواهد ماند. فیلم‌های موزیکال اندکی هستند که مجموعه‌ی آهنگ‌هایشان حتی برای کسانی که فیلم را ندیده‌اند هم شناخته‌شده و جذابند. هر لحظه‌ی این فیلم موزیکال به طرز شگفت‌انگیزی طراحی شده‌است و عکس‌برداری و تدوین هم، هرکدام عالی و پر از نکات جالب‌اند.

ترنس دیویس، یکی از کارگردانان بزرگ دارم، الهامات اصلی خود را در موسیقی می‌یابد، از موزیکال‌های دهه‌ی پنجاه هالیوود که با آنها بزرگ شد. فیلم‌های او مملو از موسیقی است، و کارگردانی او از اجرای موسیقایی درست به اندازه‌ی رویکردش به موضوعات تماماً دراماتیک، اصیل است. اولین فیلم او، در ۱۹۸۸، یک درام خودزندگینامه‌ای است که زندگی او را به عنوان پسربچه‌ای مدرسه‌ای در محله‌ای کارگری در لیورپول، تحت تربیت وحشتناک پدر دگرآزارش و سپس، بعد از مرگ ناگهانی پدرش، در خانه‌ی محزون و در عین حال دوست‌داشتنی که حالا تحت مدیریت مادرش است، به تصویر می‌کشد. سبک عالی دیویس از کلوزآپ‌های ناگهانی و حرکت‌های حماسی احساسی آهسته‌ی دوربین با یک رئالیسم احساسی و کاربردی وحشیانه مطابقت دارد و این ترکیب خبر از شکل متفاوت اجرای موسیقی در این فیلم را می‌دهد. دایره‌ی خانواده، دوستان و همسایگان، جمعی موسیقایی است؛ در دور هم جمع‌ شدن‌ها در خانه و میخانه‌ها، معاشرت‌هایی که با خواندن آهنگ‌های محلی و ترانه‌های برنامه‌های معروف، به ویژه از سوی زنان گروه همراه است. این هم‌آوازی‌ها را بازیگران به صورت زنده جلو دوربین اجرا می‌کنند، و دیویس آنها را با سرسپردگی حق‌شناسانه و شیفته کارگردانی می‌کند. برای شخصیت جوانی که دیویس خودش را در او می‌بیند، آوازخوانی زنان درسی است درباره‌ی حساسیت هنری و احساسات متعالی، بیرون آمدن لحظه‌ای از روزمرگی و ورود به حالت این دنیایی زیبایی.

کارگردان برادوی و طراح رقص مشهور، جروم رابینز ساخت این فیلم را برعهده گرفت و بازیگران خود را تا سرحد توانایی‌های فردی‌شان به کار گرفت تا برخی از خلاقانه‌ترین و جاه‌طلبانه‌ترین سکانس‌های رقصی که تا به آن لحظه ساخته شده بودند را ارائه کنند. رابرت وایزی که پیش‌تر هم اسمش را در این لیست مرور کردیم، به عنوان یک کارگردان باتجربه‌ی هالیوودی بود برای به‌تصویر کشیده‌شدن بهتر ماهیت تلخ داستان به جروم رابینز اضافه شد. آن‌ها در تولید این فیلم موزیکال کم‌نظیر، همکاری لذت‌بخشی را تجربه کردند. تا این‌که رابینز در نیمه‌ی مسیر تولید از گروه اخراج شد. اما وایز ارتباطش را با او قطع نکرد و رقص‌های طراحی‌شده‌ی او را دست‌نخورده باقی گذاشت.

امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰ 15×10×10 سانتی متر دارد ۲۵ بهمن ۱۴۰۰

۲۸. سکوت در برابر باخ (The Silence Before Bach)

۱۱:۴۳

سال ۱۳۹۸: قوها انعکاس فیل‌ها/ پیام ناصر

گوی موزیکال بابانوئل کریسمس میتواند یک هدیه خاص و جذاب باشد. این گوی موزیکال با سه عدد باتری نیم قلم شروع به خواندن آهنگ اصلی کریسمس میکند که در نوع خود بسیار دلنشین و جذاب است و هم زمان داخل گوی با چراغهای رنگی متفاوت روشن می شود.

جنس و کیفیت و نوع گوی های موزیکال موجود در بازار بسیار متفاوت است. جهت انتخاب به اندازه گوی،چرخان بودن عروسک داخل ،چراغ های رنگی داشتن و کیفیت پایه دقت کنید. گوی موزیکال بابانوئل دارای پایه محکم و سنگین ساخته شده از جنس رزین توپر است و کیفیت رنگ آن نیز بسیار بالا است.

گوی موزیکال ولنتاین طرح کشتی

سال ۱۳۹۶: یک پرونده کهنه/ رضا جولایی

امتیاز راتن تومیتوز: ۹۹ %

جایزه ادبی یلدا

مانا حبیبی‌پور سرعت پخش ملودی

ما در این فیلم محصول تایوان شاهد ترکیب حیرت‌انگیزی از شادی و مالیخولیا، تعالی و ناامیدی هستیم. در یک مجتمع مسکونی در تایپه، زنی تنها، که کارمند فروشگاه فیلم بزرگسالان است، به تنهایی در یک آپارتمان زندگی می‌کند. مردی سر راهش قرار می‌گیرد که از قدیم، زمانی که مرد دستفروشی‌ می‌کرد، او را می‌شناخت. حالا، بی آنکه زن بداند، این مرد ستاره‌ی فیلم بزرگسالانه‌ای است که در طبقه‌ی بالای خانه‌اش دارد ساخته می‌شود. برداشت‌های طولانی از حرکات آهسته‌ی فیلم احساس تنهایی و ناامیدی را القا می‌کند. این صحنه‌ها با قطعات رقص و آوازی که شبیه به موزیک ویدئو ساخته شده‌‌اند و آهنگ‌های پاپ سرحال و جذاب همراه هستند. صحنه‌های دراماتیک گاهی آن‌قدر بد و مبتدی‌‌اند که سخت بشود فراموش‌شان کرد؛ به همان اندازه که مثلاً «عروسی سلطنتی» در تعریف قصه‌ی عاشقانه مبتدی است. اما قطعات موسیقایی دلیل وجودی فیلم هستند و سبک کلاسیک موسیقی موزیکال‌های سینمایی را به سطح جدیدی می‌برند.

محصول ۱۹۶۴، بریتانیا، ایالات متحده

۲۰. متولد آتش (Born In Flames)

گوی موزیکال چراغدارکیفیت درجه یک بازیگران: هاوارد کیل، جف ریچاردز، مت متوکس و… عروسک چرخشی

امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶ %

بازیگران: اعضای گروه بیتلز، ویلفرد برَمبِل حرکت خودکار برفملودی همراه نورباطری خور

سال ۱۳۸۰: درخت انجیر معابد/ احمد محمود

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰ امتیاز راتن تومیتوز: ۸۹ % شیشه محصول ۱۹۵۷، ایالات متحده

حتی پس از گذشت چندین دهه، «آواز در باران» یک استاندارد و الگو برای فیلم‌های هالیوودی‌ست. هر لحظه از این فیلم موزیکال باشکوه، پر از جذابیت‌های فیلم‌سازی‌ست، زیرا هم‌زمان گذشته و اکنون این صنعت را ستایش می‌کند و به سخره می‌گیرد. کارگردانان فیلم، استنلی دونن و جین کلی لذت زیادی را با به‌کارگیری سرگرمی ناب و نوآوری‌های فنی در ساخت فیلم، برای ما به ارمغان می‌آورند. گرچه ممکن است «آواز در باران» انقلابی‌ترین فیلم موزیکال زمانه‌ی خود، و یا حتی لیست ده‌تایی ما نباشد، اما با این حال داستان بسیار لذت‌بخش است و همان قوانین تثبیت‌شده‌ و نه‌چندان تازه‌ی هالیوود به‌درستی در آن اجرا می‌شوند. فیلم‌های کمی به‌اندازه‌ی «آواز در باران»، ما را از گذشت زمان غافل می‌کنند.

بازیگران: ژاکلین لوئیس، گلوریا پرِس، لئون گرس، ایثل موزِز، آلیس بی. راسل، کارمن نیوسام سایر توضیحات چرا هالیوود با وجود شکست فیلم «در ارتفاعات» هنوز به موزیکال‌ها علاقمند است؟ کارگردان: ریتویک گاتاک

آخرین فیلم بلند الین می، که به لطف منتقدان سختگیر (همراه با حرفه‌ی کارگردانی او) تلف شد، یک موزیکال کاملاً ضد و نقیض با اصالت شگفت‌انگیز و حتی آزاردهنده است. داستان فیلم درباره‌ی دو نفر از بدترین خواننده و ترانه‌سراهای جهان (وارن بیتی و داستین هافمن) است که به دلیل ناتوانی ناشی از غفلت در پیشبرد حرفه‌ی خود در نیویورک، کنسرتی را در مراکش می‌پذیرند. با این حال، در راه، در کشور همسایه (و ساختگی) شمال آفریقا، ایشتار، که تحت حاکمیت یک دیکتاتوری مخالف با انقلابیون محلی است، از مسیر منحرف می‌شوند. در میان فریبکاری‌های فرعی یک انقلابی (ایزابل آجانی) و یک مأمور سی‌آی‌اِی (چارلز گرودین)، این زوج موزیکال به طور مخفیانه با هر دو جبهه‌ی درگیری همکاری می‌کنند؛ با این حال، حتی زمانی که در صحرا گیر می‌افتند و در تبادل آتش میان شورشیان محلی و ضد شورشیان امریکایی در انتظار مرگ هستند، دست از آواز خواندن نمی‌کشند .

این فیلم مطابق با همان نگاه ستایشگری که به تاریخ سینما دارد، در انتخاب قطعات موسیقی هم از آهنگ‌های قدیمی تاریخ استودیوی ام‌جی‌ام استفاده می‌کند. اما کلی و استودیو جان تازه‌ای به همه‌ی این موسیقی‌های قدیمی می‌دمند. همه‌ی قطعات مسحورکننده هستند. تیتراژ اصلی یکی از برجسته‌ترین قطعات فیلم محسوب می‌شود و این جادو تا پایان هم ادامه می‌یابد. کلی در قامت یک بازیگر، هرگز بهتر از عملکردش در این فیلم نبود. او به راحتی نقش ستاره‌ای مثل فیربنکس را ایفا می‌کند و ما را متقاعد به پذیرفتن شخصیتی چنان شجاع و سرکش می‌کند. رقص‌هایش هم عاری از عیب و نقص است. چه در صحنه‌های انفرادی و چه در کنار دونالد اوکانر، زوج هنری متناسب و هماهنگش، کلی کنش‌های جلوی دوربین را با اشتیاق و دقت انجام می‌دهد.

آب و برف مصنوعی امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۲ از ۱۰

سال ۱۳۸۲: پرنده من/ فریبا وفی

امتیاز متاکریتیک: ۹۵ از ۱۰۰ امتیاز IMDb به فیلم: ۴.۵ از ۱۰ سرامیک , پلاستیک امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰ پلاستیک

۶. برقص دختر، برقص (Dance, Girl, Dance)

همه جانبه بودن فیلم‌های سینمایی

در پایان هنوز مشخص نیست که فیلم‌های موزیکال در آینده‌ی نزدیک به پرمخاطب‌ترین آثار گیشه تبدیل می‌شوند یا نه اما تا زمانی که داستان‌های جذابی برای روایت وجود دارند، می‌توانیم به همکاری‌های درجه یک دیگری از برادوی و هالیوود امیدوار باشیم.

سرعت پخش ملودی ابعاد بازیگران: لارنس فیشبرن، جانکارلو اسپوزیتو، تیشا کمبل، کایم، جو سنکا، آرت ایوانز،

باز هم بازبی برکلی، این بار در فیلمی تکنی‌کالر (سیستمی در فیلم رنگی که دهه‌ی ۱۹۲۰ در هالیوود باب شد.) به کارگردانی خودش، چه در صحنه‌های دارماتیک، چه موزیکال. این فیلم که در زمان جنگ جهانی دوم می‌گذرد، یک کمدی اتاق‌پذیرایی‌وار (قالبی در نمایش که تمامش در یک اتاق پذیرایی می‌گذرد.) پراتفاق است که قصه‌ی عاشقانه‌ی سربازی به نام اندی میسون (با بازی جیمز الیسون) را با دختری زیبا، رقصنده و خواننده‌ای کاباره‌ای به نام ایدی (با بازی آلیس فی در آخرین حضورش در فیلم موزیکال به عنوان سوپراستار هالیوود)، روایت می‌کند و همین‌طور اتفاقات ناگوار جشنی که پدر ثروتمند وابسته به دولت اندی به مناسبت بازگشت قهرمانانه‌ی او از جنگ با حضور ایدی و گروه نمایشش برگزار کرده است. اندی یک راز را هم از ایدی پنهان کرده و آن نامزدی با دختری به نام ویوین (با بازی شیلا رایان) که از دوستان خانوادگی آنهاست.

جنس پایه

در این مستند داستانی کم‌هزینه‌ی صمیمی، ویلیس ارل بیل (با نام هنری «نوبادی» به معنای هیچکس) در شهری خیالی نقش موزیسین بلوزی را با نام خودش بازی می‌کند که در تلاش است حرفه‌ی هنری‌ و انرژی موسیقایی‌اش را دوباره زنده کند. ویلیس که یک سری طرفدار محلی و کمی شهرت دارد، با انسداد هنری مواجه شده است، یعنی نمی‌تواند موسیقی خلق کند، بنابراین در خیابان‌های شهر گاهی تنها گاهی در معیت دوستانش پرسه می‌زند تا چیزی منبع الهامش شود. تیم ساتن فیلم را همچون یک شعر سمفونیک سینمایی کارگردانی کرده است که موسیقی دائم در آن جریان دارد، در حرف زدن‌های شخصیت‌ها، دعاهای کشیش‌ها و گروه کر کلیسا، سوت قطار و سر و صدای ماشین و ترافیک، دستگاه‌های جوک‌باکس (پخش سکه‌ای موزیک) و رادیوی ماشین‌ها، آواز پرنده‌ها و باد درختان. ویلیس هم می‌خواند، هم در تنهایی، هم جلو دوستانش و هم در استودیو، پشت پیانو و کیبورد الکترونیک می‌نشیند و بداهه‌نوازی می‌کند و جوشش هنری درونش را به نمایش می‌گذارد. ساتن در همکاری نزدیک با بیل، موفق می‌شود صدا و تصویر موسیقی را در قالب تجربه‌ای درونی، جست‌وجویی برای یافتن خود نشان دهد.

افزودن به لیست علاقه‌مندی ها دارد غیر قابل تنظیم غیر قابل تنظیم پلاستیک کارگردان: ارنست لوبیچ

این اثر برنده‌ی اسکار بهترین فیلم در زمان خودش شد. اسکاری که بابت بردنش آماج انتقادهای بسیاری قرار گرفت(چرا که از رقبایی چون اتوبوسی به‌نام هوس و مکانی در خورشید پیشی گرفته بود). اما باید از این فیلم قدردانی شود! کافی‌ست همین الان تماشایش کنید تا ببینید دست به چه ابداعات رادیکالی نسبت به موزیکال‌های پیش از خود زده.

کارگردان: بازبی برکلی کارگردان: روبن مامولیان ۰ دارد

۱.داستان وست‌ساید (West Side Story)

محصول ۱۹۸۸، ایالات متحده محصول: ۱۹۵۴ زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۱۹ دقیقه بازیگران: جین کلی، لزلی کارون، اسکار لوان و… محصول ۱۹۸۸، بریتانیا وزن

هر کدام از طراحی‌های برکلی، مینی‌دارمی در دل درام، از انرژی جمعی کوبنده و مهیج است که از جدال انسان برای شکوفایی و درخشش می‌گوید. جز این، خیزی کاملاً گیج‌کننده از تخیل شهودی، انتزاع و استحاله‌ی شگفت‌انگیز است. برکلی فقط استایلیستی نابغه نیست، سمبولیستی وحشی، فیلسوف تصویرسازی است. «خیابان ۴۲» نامزد بهترین فیلم اسکار بود و در فهرست بهترین موزیکال‌های مؤسسه‌ی فیلم امریکا در رتبه‌ی سیزدهم قرار دارد. سال ۱۹۸۰ یک نسخه‌ی نمایشی هم بر اساس این فیلم در برادوی به روی صحنه رفت و دو جایزه‌ی تونی از جمله جایزه‌ی بهترین موزیکال را از آن خود کرد.

فیلم به‌خودی خود زیباست و تنها صفحه‌ی عریض و طویل سینماست که می‌تواند عدالت را در حق تصاویرش رعایت کند. باوجود لحظات تلخ در داستان، کلیت فیلم بسیار شاد و سرگرم‌کننده است و به‌خوبی، جادوی فرار از دنیای واقع، این خصلت فیلم‌های موزیکال را در خود دارد. مواجهه‌مان با این فیلم، یک پیشنهاد برای نحوه‌ی قضاوت آثار تاریخ‌گذشته نیز هست؛ این‌که بدانیم و بپذیریم که کدام بخش این آثار، امروزه دیگر قابل دفاع نیستند اما از تحسین بخش‌های قابل تأمل اثر سر باز نزنیم.

اپرا راک بی‌پروای برونو دومن از سال‌های اولیه‌ی زندگی ژاندارک، با موسیقی خواننده/ آهنگساز فرانسوی فقید، کریستف (که موسیقی «گزارش فرانسوی» (The French Dispatch) وس اندرسون را هم ساخته و فیلم به او تقدیم شده است) می‌گوید. فیلم دومن در حومه‌ی فرانسه تصویربرداری سرصحنه شده است و آنجا ژان را در دو سن مختلف با دو بازیگر نوجوان مختلف نشان می‌دهد که میان رنجی که مردمش از بریتانیایی‌ها می‌بینند، و میان باورهای مذهبی خودِ جنگجو و شهیدش را کشف می‌کند. حس وهم‌آلود خشم مقدس در ژان با رقص‌های پرشور و مهیج در منظره‌های وسیع و پر از پرتگاه متبلور می‌شود. ترکیبی از رقص‌های مدرن هوی متال و هیپ‌هاپ هم داستان‌های فرعی را روایت می‌کنند. هیچ ایرادی به رویکردی که دومن برای تعریف این قصه نه تنها وارد نیست، بلکه المان راک آن روحیه‌ی شورشی نوجوانی را به این آوردگاه تاریخی باشکوه می‌آورد.

سال ۱۳۸۶: سالمرگی/ اصغر الهی

بازیگران: سیلویا سیدنی، جرج رافت، هری کری بازیگران: آدری هپبورن، رکس هریسون، استنلی هالووی و… کارگردان: ساتیاجیت رای دارد کارگردان: ریچارد لستر

سرامیک

کشف دوباره‌ی اخیر مستند « لطف حیرت‌آور» از دو شب اجرای سال ۱۹۷۲ آریتا فرانکلین در کلیسای باپتیست‌های میسیونری به نام نیو تِمپل (the New Temple Missionary Baptist Church) در واتسِ لس‌آنجلس، که اسم یکی از کارهای این خواننده در این برنامه‌ی زنده هم هست، بُعد تازه‌ای از شور و حال استعداد هنری او را به نمایش می‌گذارد. فیلم را سیدنی پولاک کارگردانی کرده که در کمدی خوب است اما در مستند بی‌تجربه، و این فقدان دانش تکنیکی پایه، فیلم خام آن اجرا را تقریباً حرام کرد تا اینکه فناوری دیجیتال و آن قابلیت شگفت‌انگیز نجات‌دهنده‌اش از راه رسید و فیلم دوباره زنده شد. حالا آلن الیوت فیلم خام را از خود پولاک خرید و بعد از مرگ او (در ۲۰۰۸) فیلم را کامل کرد؛ (البته مستند این اجرا تا پخش شود چندین بار با مانع مواجه شد؛ فقط خود فرانکلین دوبار از این کارگردان شکایت کرده و کار را به تعویق انداخت.)

سال ۱۳۸۲: پرنده من/ فریبا وفی

بازیگران: کریستین ایتاناسو، فئودور اتکین، جورج کریستف بیلر، الکس برندمول، دنیل لیگوریو

موسیقی می‌تواند در خط مقدم یک سکانس مهم حضور داشته باشد یا تنها در پس زمینه شنیده شود، می‌تواند حتی بدون بیان یک کلمه حال و هوا و انتظارات متفاوتی در مخاطب ایجاد کند، می‌تواند پیش از واقعه سرنخ‌هایی درباره‌ی لحظه‌ی ترسناک یا دراماتیک احتمالی بدهد، می‌تواند حال و هوای یک شخصیت را به تصویر بکشد و در نهایت می‌تواند همه‌ی ژانرهای سینمایی را در بر بگیرد.

جنس سایر توضیحات پیچ کوک کارگردان: جرومی رابینز و رابرت وایز محتویات گوی جنس پایه محتویات گوی

نتیجه‌ی کار گروهی سینمایی: جان تراولتا را کسی به عنوان رقصنده نمی‌شناخت و جان بدهام هم تنها یک فیلم بلند (و بی‌شمار فیلم تلویزیونی) کارگردانی کرده بود. یک مقاله‌ی غیرداستانی از نیک کوئن درباره‌ی موسیقی بود که سال ۱۹۷۶ از مجله‌ی نیویورک منتشر شده بود و نتیجه‌اش شد فیلمنامه‌ی درام موزیکال رقص‌محوری که نورمن وکسلر بر اساس آن نوشت و بعد در بروکلین همراه با انرژی و فضایی مستندمانند تصویربرداری سر صحنه شد. این درام، که پر است از موضوعاتی همچون زن‌گریزی، نژادپرستی، خشونت و کشمکش اقتصادی، جان تراولتا را در نقس یک امریکایی ایتالیایی‌تبار بااستعداد اما از طبقه‌ی پایین به نام تونی مانرو نشان می‌دهد که آخرهفته‌ها می‌رود دیسکو می‌رقصد و خودش را روی صحنه‌ی کاباره و پشت صحنه‌ی استودیوهای رقص خالی می‌کند.

800 گرم

اسپایک لی بعد از اولین فیلم بلندش «او باید داشته باشد» (She’s Gotta Have It)، این موزیکال دراماتیک را ساخت که در کالج ساختگی میشن، یک دانشکده‌ی معروف متعلق به سیاهپوستان می‌گذرد و بر ظلم عاطفی و جنسی زندگی اجتماعی و برادری‌هایش تمرکز دارد. فیلم بر اعتراضات سیاسی، تعصب علیه دانشجویان دگرباش و کسانی که پوست تیره‌تری دارند (یا، به همان اندازه، تعصب معکوس علیه افرادی که پوست روشن‌تری دارند) و درگیری‌های دانشجویان با جامعه‌ی وسیع‌تر و خارج از دانشگاه متمرکز است. داستان خشن و فارغ از احساسات، که از قضا با شور و نشاط کلاسیک کمدی‌های دانشگاهی می‌درخشد، مملو از موسیقی و رقص است، رقص‌های جمعی در فضای داخلی و روی صحنه، که لحن داستان را تعیین می‌کنند، اما یک کارکرد مستند هم در فیلم دارند. لی صراحتاً فرهنگ و خلاقیت سیاهپوستان جوان امریکایی را در کانون توجه قرار می‌دهد و نقش کالج‌ها و دانشگاه‌های سابق مخصوص سیاهپوستان یعنی H.B.C.U را در جعل میراث و آینده‌ی آنها پررنگ‌تر جلوه می‌دهد.

برکلی در این فیلم، که مبنایش دنیای سرگرمی کاباره‌های نیویورک است، اجراهای صحنه‌ای فوق‌العاده‌ای را با محوریت کارمن میراندا، خواننده و رقصنده‌ی سامبا و بازیگر بزریلی برادوی که مرز بین زندگی واقعی و تئاتر را به چالش می‌کشد، با نمادهای گلدرشت در عین حال ابسورد طراحی و کارگردانی کرده است. برکلی همچنین هنر خود را با کارگردانی سرگیجه‌آور اجراهای ساده‌ی موسیقایی (با بنی گودمن، نوازنده‌ی کلاریت و جزیست امریکایی که به پدر موسیقی سوینگ معروف است، و گروهش) و رقص دونفره (طوری که سایه‌های رقصنده‌ها زنده به نظر می‌رسد) به رخ می‌کشد. «دوستان همه جمعند» یکی از پرفرو‌ش‌ترین فیلم‌های سال و در عین حال پرخرج‌ترین تولیدات آن دوره‌ی فاکس است.

بازیگران: میتا واشیشت، موهار بیسواس

پرا پورتابیا، کارگردان و تهیه‌کننده نود و دو ساله‌ی کاتالانی که سابقه‌ی کار با لوئیس بونوئل را دارد، فیلم‌های داستانی را با الهامات سورئالیستی و همچنین مستندهای سیاسی جسورانه و بحث‌برانگیز ساخته است. این فیلم که یک فانتزی شبه‌مستند است و در هشتاد سالگی ساخته است، هر دوی این تمایلات را با موسیقی در هم می‌آمیزد. فیلم مجموعه‌ای از صحنه‌های مختلفی است که ارتباط آزادانه‌ای با موسیقی باخ دارد و ارتباط بین فرهنگ و سیاست اروپا را از دوره‌ی خود آهنگساز تا دوران معاصر بررسی می‌کند. در این فیلم، موسیقی باخ به روش‌های متفاوتی اجرا می‌شود: پیانیستی تنها در فضای باز یک استودیو، ده‌ها نوازنده‌ی جوان ویولن سل در حال اجرا در واگن متروی در حال حرکت، کریستین برمبک، نوازنده‌ی هارپسیکورد و ارگ، که باخ را در کلیسا می‌نوازد و به پسرش در خانه هارپسیکورد درس می‌دهد. یک بازسازی از افسانه‌ی فلیکس مندلسون (با بازی دنیل لیگوریو) هم که روی کاغذی که قصابش گوشت را لای آن پیچیده بود، یکی از آثار باخ را کشف می‌کند، در فیلم هست. منظره‌ای از قلعه‌ی باشکوه در لایپزیگ وجود دارد که در آن  واریاسیون‌های گلدبرگ به باخ سفارش داده و اجرا شده بود. صحنه‌ای از یک کتابفروشی در فیلم وجود دارد که در آن از تجاوز آشویتس به موسیقی کلاسیک صحبت می‌شود. در مجموع، فیلم حس قاره‌ای را منتقل می‌کند که خودانگاره‌ ماندگارش را از افتخارات دور و شعله‌های پایدار موسیقی باخ وام می‌گیرد، و همچنین از تاریخ هولناکی که اروپایی‌هایی که به دنبال حفظ این خودانگاره هستند، باید بپذیرند و با آن زندگی‌ کنند.

غیر قابل تنظیم خرید هدیه ولنتاین ولنتاین

سال ۱۳۹۵: لم یزرع/ محمدرضا بایرامی

عروسک چرخشی

۴.آقایان موطلایی‌ها را ترجیح می‌دهند (Gentlemen Prefer Blondes)

کارگردان: هاوارد هاکس پیچ کوک امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰

کارگردان: مانی کائول شیشه

به همین خاطر است که تجربه‌های اولیه‌ی سینماگران در این ژانر اصلاً موزیکال به شمار نمی‌روند. فهرست سی فیلمی که اینجا به ترتیب زمان ساخت و تفکیک دهه، نه فقط با تمرکز بر سینمای هالیوود که از سینمای جهان، معرفی می‌شود، ساخته‌های برکلی و دیگر فیلمسازان مؤلف سینمای موزیکال کلاسیک از جمله استنلی دونِن را هم در خود دارد، (البته نه معروف‌ترین فیلمش «آواز در باران» (Singing in the Rain) که فیلم بسیار خوبی است اما بیشتر در دسته‌ی کمدی قرار می‌گیرد نه موزیکال.) اما نگاهی هم به درام‌ها، مستند‌ها و قالب‌های ترکیبی نامتعارفی که لذت و اجرای موسیقی را در کانون توجه قرار می‌دهند، انداخته‌ایم. کارگردانان این فیلم‌ها تنها نمایش موزیکال باشکوه نمی‌سازند، اینها پتانسیل‌های فراوان موسیقی در فیلم را بازاندیشی می‌کنند. دستاوردهای آنها نشان می‌دهد که حتی با وجود اشباع جریان فعلی سینما از موزیکال‌ها، این ژانر پتانسیل‌هایی دارد که هنوز کشف نشده است. به قول ال جولسون در «خواننده‌ی جز» (The Jazz Singer)، اولین موزیکال سینمایی تاریخ، «هنوز جاهای خوبش مانده!»

امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰

۲. تشویق (Applause)

پلاستیک وزن

آرزنر نگاه صادقانه‌ای به بی‌حرمتی‌هایی که زن‌ها در نمایش‌های بورلسک‌ تحمل می‌کردند، دارد و با بیزاری و صراحتی آشکار، تماشاچیان مردی را که برای تأمین خوراک فانتزی‌هایشان حریصانه به اندام زنانه خیره می‌شوند، در کانون توجه قرار می‌دهد. فیلم صحنه‌های رقص زیادی را هم، با تمرکز بر نظم باله و در ستایش ابن رقص و لذت شریف طراحی خلاقانه، در بردارد که آرنزر با نگاه صاحب‌نظرش، عاشقانه و کاوشگرانه به تصویر می‌کشد.

Are you looking for a tea recommendation? While I haven't tried this brand, I have tried tea varieties that are comparable to those listed on Heavenly Tea Leaves' website. First and foremost, if you've never had tea before, you'll want to choose a tea that isn't too aggressive. Anything too strong may turn you off tea altogether.

فیلم «هفت عروس برای هفت برادر» با الهام از یک افسانه‌ی روم باستان در مورد سربازانی که زنان را از قلمروی رقیب می‌ربایند ساخته شده. نام آن افسانه، زنان سابین است. تعجب‌آور نیست که چنین داستانی امروزه بی‌رحمانه و ارتجاعی به‌نظر برسد. ترکیبی از فضای جامعه در تاریخ اکران فیلم(دهه ۱۹۵۰) و فضایی که فیلم در آن می‌گذرد (دهه ۱۸۵۰) شرایطی ویژه برای رخ‌داد داستان عاشقانه‌ای ایجاد کرد که به تمامی مفاهیم عمیق و مترقی درباره‌ی مفهوم جنسیت بی‌اعتنایی می‌کند. البته به‌نظر می‌رسد که داستان، خودآگاهی نسبی درباره‌ی این‌که چه‌چیز صحیح است و چه‌چیز صحیح نیست دارد، اما صحنه‌هایی هم در آن وجود دارند که هیچ‌جوره قابل دفاع نیستند.

۱۰ فیلم موزیکال دل‌فریب که اسکار را تصاحب کردند

سال ۱۳۹۳: ملکان عذاب/ ابوتراب خسروی

عروسک چرخشی

وقتی اپرای معروف بیزه، آهنگساز فرانسوی، «کارمن» دست به دست چرخید، سال ۱۹۸۰، چندین اقتباس بر اساس آن ساخته شد، اما هیچ‌کدام به اندازه‌ی نسخه‌ی سینمایی ژان لوک گدار قابل توجه نیستند. گدار قصه‌ی این اپرای قرن نوزدهمی را، که بر اساس رمانی به همین نام اثر پروسپه مریمه نوشته شده بود، به پاریس دهه‌ی هشتاد میلادی آورد و به جای موسیقی بیزه، از کوارتت‌های زهی بتهوون استفاده کرد. آنچه به این موزیکال ارزش تاریخی می‌دهد، تنها استفاده از این کوراتت‌ها در ساندترک فیلم نیست، هنر گدار در استفاده و نمایش موسیقی در سینماست. او اجازه نمی‌دهد موسیقی از پیش ضبط شده در فیلم پخش شود، از گروهی واقعی برای تمرین و اجرای قطعات بتهوون در فضایی داخلی استفاده می‌کند و گفت‌وگوهای آنها درباره‌ی تنظیم قطعات و رویکردهای متنوع  اجرایی را به نمایش می‌گذارد که کشف و شهود خالص است.

کارگردان: پرا پورتابیا

۱۳. فرعی (Subarnarekha)

دارد محصول: ۱۹۴۴ بازیگران: برت رینولدز، سیبل شفرد، مدلین کان، دوئیلیو دل پره‌ته امتیاز متاکریتیک: ۸۶ از ۱۰۰ بازیگران: جینجر راجرز، فرد آستر، اریک رودس و…

هدیه‌ی استیون سوندهایم را خواننده‌ها پشت درهای بسته با شور و عشق به او بازمی‌گردانند؛ این چیزی است که در مستند هیجان‌انگیز و کاوشگرانه‌ی دی.ای. پنی‌بیکر درباره‌ی پشت‌صحنه‌ی ضبط صفحه‌ی آلبوم اولین اجرای کمدی موزیکال «کمپانی» با موسیقی و کلام سوندهایم، که قرار است برای آیندگان ثبت شود، شاهد آن هستیم. کمدی موزیکال «کمپانی» که یک جور موزیکال مفهومی است، قصه‌ی زندگی مردی به نام رابرت را روایت می‌کند که نمی‌تواند در روابط عاطفی‌اش وفادار بماند، اما حلقه‌ی دوستانش را پنج زوج متأهل تشکیل می‌دهند. در برادوی رسمی دیرینه است که یکشنبه‌ی بعد از اولین اجرای هر نمایشی، بازیگران، آلبومی استودیویی از قطعات آوازی نمایش ضبط می‌کنند.

ابعاد

در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که ساخت دنباله‌ها و بازسازی‌ها به بیشترین میزان ممکن رسید و طبیعتا ارتباط میان‌هالیوود و برادوی برای ساخت آثار موزیکال مخاطب پسند هم بیش از پیش شده است. ژانر موزیکال در ۲۰ سال گذشته جان تازه‌ای گرفته و شاهد ظهور پدیده‌هایی مثل «مولن روژ» (Moulin Rouge)، «شیکاگو» (Chicago)، «سر به راه باش» (Walk the Line)، «دختران رویایی» (Dreamgirls)، «سوئینی تاد: آرایشگر شیطانی خیابان فلیت» (Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street)، «بینوایان» (Les Misérables) و «لا لا لند» (La La Land) بودیم که همگی برنده‌ی جایزه‌ی گلدن گلوب شدند.

سرعت پخش ملودی

۱۸. پس‌روی (Losing Ground)

امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰

آدری هپبورن نقشی را ایفا کرد که جولی اندروز در نسخه‌ی تئاتری اثر روی صحنه می‌برد. آهنگ‌های این نقش را مارنی نیکسون دوبله کرده بود. از «بانوی زیبای من» در فیلم‌شناسی درخشان هپبورن به‌عنوان یکی از بهترین کارهایش یاد نمی‌شود، اما با این وجود صرف حضورش در فیلم، اثر را بسیار تماشایی کرده.

غیر قابل تنظیم

سال ۱۳۹۴: تاول/ مهدی افروزمنش

شیشه سایر توضیحات غیر قابل تنظیم

جایزه ادبی مهرگان

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰ کارگردان: الین می

هاوارد هاکس این دو بازیگر را به ستاره‌ی صحنه تبدیل می کند و دنیای اطراف آنها را با مردانی خنده‌دار و بی‌دست و پا پر می‌کند. کنترل او بر داستان چشمگیر است. آهنگ‌ها نیز بسیار دلنشین هستند.

پیچ کوک

سال ۱۳۹۰: آتش به اختیار/ محمدرضا بایرامی

کارگردان: دی.ای. پنی‌بیکر

۷. دوستان همه جمعند (The Gang’s All Here)

این فیلم در کل یک کپسول زمان از وضعیت اجتماعی زمانه‌ی خود است و تضاد آشکار (و به همان اندازه‌ی ارتباط آشکاری) که میان زندگی در خیابان و زندگی بر صحنه‌ی رقص به وجود می‌آورد، آن را تبدیل به نسخه‌ی مدرن یک درام کلاسیک پشت‌صحنه‌ای کرده است. اما روی‌هم‌رفته فیلم متعلق به تراولتاست که با شور و ضرباهنگی که در وجودش هست، یکی از مهیج‌ترین اجراهای رقص را در سینمای موزیکال ارائه می‌کند. این نقش یک نامزدی بهترین بازیگر مرد را هم برای تراولتا به همراه داشت که او را تبدیل به پنجمین نامزد کم‌سن این رشته کرد. همراهی قصه با ترانه‌های گروه بی جیز (Bee Geez) از دیگر امتیازات ویژه‌ی این درام جریان‌ساز در فرهنگ عام به حساب می‌آید.

سال ۱۳۸۰: چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم/ زویا پیرزاد

امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰

موسیقی لئونارد برنشتاین و اشعار استفان ساندهیم، بدون دخل و تصرف بنیادین از صحنه‌ی تئاتر به صفحه‌ی سینما منتقل شده‌اند و تغییرات اندکی که عمدتاً محدود به ترتیب قطعات می‌شوند، تاثیری مثبت در روند کار گذاشته‌اند. موسیقی به طور کل یک شاهکار در داستان‌سرایی موسیقایی‌ست که به زیبایی هرچه تمام‌تر، کشمکش‌ها و اتفاقات فیلم را همراه و هم‌سو با تصاویر توی فیلم بیان می‌کند.

این فیلم تأثیر بازخورد «جنون بیتلز» (Beatlemania) در جامعه، بی‌برنامگی‌ها و اختلالات بی‌معنایی را که شهرت گروه به وجود می‌آورد، در تلفیق (و آشفته‌بازاری) از مستند و داستان و حتی تبلیغات، به هر حال فیلم قرار بود بلند باشد، به شکلی شلخته، ناموزون و آزادانه روایت می‌کند تا خبر از پیدایش نسلی جدید بدهد، نسلی متشکل از مصرف‌کنندگان خودآگاه که چیزی کم از خالقان طعنه‌زن ندارند.

سایر توضیحات بازیگران: جان تراولتا، کرن لین گورنی سرعت پخش ملودی

جیم کلی نقش عاشق‌پیشه‌ی خود را بی‌دردسر و با ظرافت تمام تجسم می‌بخشد و وقتی زمان رقص فرا می‌رسد، حرکات پای دشوار و پیچیده را هم همانقدر راحت انجام می‌دهد. لزلی کارون در اولین حضور سینمایی خودش بی‌بدیل ظاهر می‌شود؛ با ایفای نقشی کم‌نقص و آمادگی جسمانی بسیار خوب.

 

تعداد کمی از تصاویر در هالیوود کلاسیک به اندازه‌ی مرلین در آن لباس صورتی و دستکش به‌یادماندنی هستند، در حالی که لبخندی کامل بر صورتش دارد و توسط خواستگاران خوش‌لباس با آن الماس‌های درخشانشان احاطه شده. این استفاده از تمام امکاناتی که دهه‌ی طلایی هالیوود می‌داد، سبب می‌شود که فیلم هاکس همچنان در میان بهترین موزیکال‌های تمام دوران بایستد.

850 گرم چرخش ماکتموزیکالنور led امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۲ از ۱۰ عباس نکیسا سرعت پخش ملودی ۱۲ فیلم موزیکال پرفروش تاریخ سینما که شاید شما را شگفت‌زده کنند

پلاستیک

ارتباط عاطفی متفاوت مخاطبان با فیلم‌های موزیکال

امتیاز متاکریتیک: ۹۹ از ۱۰۰ دارد کارگردان: جان بدهام پیچ کوک

مستند شانتال آکرمن درباره‌ی کمپانی پینا باوش، رقصنده و طراح رقص آلمانی، تمرین‌ها و اجراهای عمومی‌شان را در تابستان ۱۹۸۳ دنبال می‌کند. بیشتر فیلم با برداشت‌های طولانی آکرمن برای برجسته کردن حرکات ماهرانه‌ی رقصنده‌ها و ارتباط در هم پیچیده‌ی حالاتشان روایت می‌شود. یک سری مصاحبه با باوش و بقیه‌ی رقصنده‌ها و تصاویری از گفت‌وگوهای پشت صحنه‌ی اعضای کمپانی در حین آماده شدن برای اجرا هم در این مستند وجود دارد. آنها از اصول هنرشان می‌گویند و آکرمن، که به فرم وفادار است، خودش هم جلو دوربین می‌نشیند تا از آرزویش برای ساختن این فیلم بگوید. تمام تصاویر فیلم در نتیجه‌ی همذات‌پنداری خلاقانه‌ی او زنده و موثق هستند.

کارگردان: ویکتور فلمینگ جنس پایه

مامولیان که کارگردان نمایش برجسته‌ای است، هم به لحاظ دراماتیک و هم بصری، نگاهی روشن اما واقع‌بینانه به انرژی و پویایی، هیجان و بی بند و باری زندگی تئاتری دارد. او تشویق‌های چابلوسانه‌ی تماشاگران را، آن ملالی که با تلاش مذبوحانه برای فروختن هنر روی صحنه تولید می‌شود، عاقبت ظالمانه‌ی آن زمان را که مخاطب بی‌وفا می‌شود، به تصویر می‌کشد، آن هم به شدت اغراق‌شده، با شخصیت‌های احساساتی‌اش و ژست‌ها و حالات پرحرارتشان. این فیلم ملودرام سنگینی است، با یک صحنه‌ی خداحافظی غم‌انگیز و کنایه‌آمیز بین اپریل و معشوقه‌‌ی فکلی‌اش، تونی (هنری وادزورث)، در جنب و جوش ملال‌آور ایستگاه مترو میدان تایمز نیویورک. اپریل در این نقطه‌ی اوج آوازی می‌خواند که دیوانه‌وار از خشم و تحقیری که زن‌های عرصه‌ی نمایش روی صحنه و بیرون صحنه متحمل می‌شوند، می‌گوید.

بازیگران: ویلیس ارل بیل، لینی کازان، کورتیس آرمسترانگ

۱۱. اتاق موسیقی (The Music Room)

سایر توضیحات

طراحی رقص خوب بدون کارگردانی هوشمندانه‌ای که بتواند حرکات را به سینما تبدیل کند، هیچ است. باب فاسی خوش‌شانس بوده است که اولین طراحی رقصش را در «بازی پیژامه‌ای» استنلی دونن، که مهارت‌های تصویرسازی‌اش در این اقتباس سینمایی از نمایشی موزیکال در اوج است، کارگردانی می‌کند. (گفته می‌شود دونن این فیلم را با همکاری جورج ابوت، که کارگردان نسخه‌ی نمایشی بوده، ساخته است، البته بدون مداخله در تصویربرداری.) قصه‌ حول اعتصابی قریب‌الوقوع در یک کارخانه‌ی تولید پیژامه و لباس خواب و شکل‌گیری رابطه‌ی عاشقانه‌ی میان بِیب، از کارگران عضو اتحادیه‌ی کارخانه (دوریس دی) و مدیر تازه‌ی کمپانی (جان ریت) می‌چرخد. رقص و آواز سرمستانه‌ی این دو که از عشق دوطرفه‌شان می‌گوید، تنها یکی از امتیازات ویژه‌ی این موزیکال سینمایی است. انرژی پر از شور و ادراک تصویری فاسی در تمام قطعات رقص و آوازی فیلم موج می‌زند. ترانه‌ها واگیردارند و بازیگران قدرت نمایشی شادی‌آوری را از خود نشان می‌دهند که دونن آن را در مرکز توجه قرار می‌دهد و برجسته می‌کند.

«داستان وست‌ساید» واقعاً یک فیلم شاخص است؛ فیلمی که همزمان با اقبال فراوان در گیشه، ده جایزه‌ی اسکار از جمله جایزه‌ی بهترین فیلم را دریافت کرد و برای اولین بار در تاریخ اسکار، جایزه‌ی کارگردانی را به‌طور مشترک گرفت. جالب است بدانید که استیون اسپیلبرگ نسخه‌ای بازسازی‌شده از این فیلم را در دست ساخت دارد که اواخر سال ۲۰۲۱ منتشر خواهد شد. بی‌شک تماشای این فیلم جالب خواهد بود، چرا که حتی اگر استیون اسپیلبرگ بزرگ باشی، برای رسیدن به سطحی که رابینز و وایز به آن دست یافته‌اند، کار دشواری پیش رویت داری.

۲۷. ابر سرکش (The Wayward Cloud)

دارد

عصر طلایی هالیوود دوران یکه‌تازی فیلم‌های موزیکال بود. پروژه‌های موزیکال در آن زمان بودجه‌های هنگفت، بهترین کارگردانان و بزرگ‌ترین ستارگان زمان خود را جذب خود می‌کردند. پس از فروپاشی سیستم استودیویی در هالیوود و تغییر ذائقه‌ی مخاطبان به سمت آثار رئالیستی، تولید آثار موزیکال با بودجه‌ی فراوان هم رو به کاهش رفت. گرچه هنوز هم هرازگاهی فیلم‌هایی در این ژانر تولید می‌شوند و چراغ جادوی قدیمی را برای لحظه‌ای روشن می‌کنند، اما امروزه به‌طور کلی موزیکال‌ها از سوی مخاطبین سینما، به عنوان ژانری مرده و بی‌فروغ شناخته می‌شوند. درعوض، بیشتر مخاطبان ترجیح می‌دهند فیلم‌های موزیکال قدیمی‌تری که شاید حتی پیش‌تر ده‌ها بار دیده‌اند را مرور کنند. و مهم هم نیست که چند بار آنها را مرور می کنید، بهترین فیلم های این ژانر با وجود گذشت زمان، لذت‌بخش و تماشایی باقی می‌مانند. در لیست زیر، ده تا از بهترین فیلم‌های موزیکال عصر طلایی هالیوود آورده شده است. با هم آن‌ها را مرور می‌کنیم. به سال‌های بین دهه‌ی ۲۰ تا دهه‌ی ۶۰ که سیستم‌های استودیویی بر هالیوود حکمفرما بودند عصر طلایی هالیوود گفته می‌شود.

تحسین نکردن محصولات دهه‌ی ۱۹۳۰ هالیوود دشوار است. فیلم‌ها در این زمان برای تماشاگرانی ساخته می‌شدند که در حال تجربه‌ی یک رکود بزرگ اقتصادی بودند و هدف اصلی‌شان تنها و تنها یک چیز بود؛ شاد کردن مردم. سینماروها به‌دنبال فرار به‌معنای واقعی بودند. آن‌ها تمنای یک سفر به واقعیتی مجازی را داشتند که در آن واقعیت، همه‌چیز در انتها درست می‌شود. از بین تمام ستارگان آن زمان هیچ‌کدام مانند فرد و جینجر قادر به ارائه‌ی این جادو نبودند و هیچ فیلمی بهتر از «کلاه سیلندری» عمل نکرد.

با همه‌ی این احوال، اینکه درباره‌ی فیلم استنلی دونن این‌گونه صحبت کنیم و از ابعاد دیگر بررسی‌اش نکنیم، به ارزش‌های سینمایی و استفاده‌های بلیغی که از امکانات ژانر موزیکال در فیلم شده ضرر می‌رساند. وقتی به‌دنبال نمونه‌های قابل تأمل از رقصیدن روی صحنه می‌گردیم، مثال‌های زیادی به ذهنمان نمی‌رسد. اما این فیلم شامل یکی از بهترین سکانس‌های رقصی‌ست که می‌توانیم به آن ارجاع دهیم. مهارت و آمادگی جسمانی بازیگران بی‌نظیر است. سکانس رقص در انبارْ مهارت و کنترلی را به نمایش می‌گذارد که ما را شوکه می‌کند. تماشای تعادل مردان در حال پریدن روی تیرهای چوبی باریک، باعث می‌شود نتوانید آنچه می‌بینید را باور کنید. در اواسط فیلم و صحنه‌ی خواستگاری مردان، با رقصی خیره‌کننده و به‌شدت خلاقانه روبه‌روییم.

جنس

 

امتیاز IMDb به فیلم: ۸ از ۱۰ پیچ کوک زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۳۹ دقیقه امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰

سال ۱۳۸۳: رود راوی/ ابوتراب خسروی

بازیگران: چابی بیسابس، وحید خان، پادما دوی، روشن کوماری، بیگم اختر

16×10×10 سانتی متر بازیگران: استیون سوندهایم، الین استریچ، هارولد پرینس، دین جونز، بت هولند امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰ محصول ۲۰۱۷، فرانسه

فیلم قصه‌ی روابط عاشقانه‌ای را روایت می‌کند که زن‌ها و مردهایش در آن از هم خسته‌اند و لابه‌لای رقص و آواز فراوان، دست به کارهایی برای تحریک حسادت هم و جذب دوباره به هم می‌زنند. برداشت‌های طولانی باگدانوویچ از اجراهای این بازیگران قدرنادیده، به طور ویژه سیبل شفرد، و حرکات چرخشی نرم دوربین و صحنه‌‌های پر زرق و برق، گنجینه‌ای از اجراهای رقص و آوازی را برای ما به یادگار گذاشته است که منتقدان قدرش را ندانستند و باعث شدند این اثر هنری ارزشمند در زمان خودش دیده نشود.

دارد

۱۹. یک روز پینا پرسید (One Day Pina Asked)

جنس 500 گرم

این فیلم، صامت اما به طور بالقوه موزیکال است. ارنست لوبیچ بعد از این فیلم که در سرزمین مادری خود برلین ساخت، چندین موزیکال ناطق را در هالیوود کارگردانی کرد، اما قوه‌ی تخیلش در آن فیلم‌ها هرگز به اندازه‌ی زمانی که موسیقی را تنها با تصویر جادو می‌کرد، قوی نبود. خط داستانی این کمدی «پرنسس صدف» ثروتمندی امریکایی به نام آقای کوئِیکر، سلطان صدف (با بازی ویکتور جانسون) را دنبال می‌کند که دختر دردانه‌اش اوسی (با بازی اوسی اسوالدا) در رقابت با دختر سلطان واکس که دارد با یک کنت ازدواج می‌کند، به پدرش می‌گوید که او هم حتماً باید با شخصی مهم ازدواج کند. پدر به او قول می‌دهد برایش یک شوهر والامقام بخرد، بنابراین با این هشدار که صدف از واکس مهم‌تر است، می‌رود سراغ یک دلال ازدواج (مکس کرونرت) و از او می‌خواهد همسری اسم و رسم‌دار برای دخترش پیدا کند. دلال ازدواج شاهزاده‌ی ورشکسته‌ی مقروضی (هری لیتکه) را پیدا می‌کند و پیشنهاد ازدواج با دختر سلطان صدف را به او می‌دهد. شاهزاده دوستش (یولیوس فالکنشتاین) را از طرف خودش می‌فرستد که یک نظر دختر را ببیند، غافل از آنکه این دوست نقشه‌های دیگری در سر دارد.

سال ۱۳۸۴: (مشترک) آبی‌تر از گناه/ محمد حسینی و آداب بی‌قراری/ یعقوب یادعلی

آب و برف مصنوعی کارگردان: مارک سندریچ پیچ کوک محصول ۱۹۷۲، ۲۰۱۸، ایالات متحده

دونن طوری فضا را شبیه صحنه‌ی نمایش با پارچه‌های آستر، حقه‌های نورپردازی و سطوح شیب‌دار سرسره‌مانند طراحی کرد تا فضای بیشتر و راحت‌تری برای رقص ستاره‌اش به وجود بیاورد. دونن زیبایی آستر را با نگاه ورزشکارانه و زیبایی‌شناسانه در هم می‌آمیزد تا بالاخره جلوه‌ای سینمایی به جذابیت ابدی این ستاره ببخشد. قصه در لندن سال ۱۹۴۷، همزمان با مراسم عروسی ملکه الیزابت و شاهزاده فیلیپ می‌گذرد. آستر و پاول نقش خواهر و برادری به نام تام و الن بوئن را در یک گروه رقص و آواز دونفره بازی می‌کنند که در جریان اجرای نمایش برادوی موفقشان در لندن هر کدام دلداده‌ی کسی می‌شوند.

روشن است که این فیلم اولین موزیکال راک‌محور مهم سینما نیست («دختره دست خودش نیست» (The Girl Can’t Help It) فرانک تاشلین در صدر این فهرست قرار می‌گیرد)، اما فیلم ریچارد لستر درباره‌ی گروه بیتلز، اثری است که روی تحول دیدگاه جهانی در عصر راک دست گذاشته است. موضوع فیلم بسیار ساده است: سی و شش ساعت از زندگی گروه بیتلز در اوج جنون بیتلز، در راه لیورپول به لندن و آماده شدن برای اجرایی در تلویزیون. فیلم سراسر حرکت و هیجان، اما لحن و فضایش تمسخرآمیز و آشفته است و خبر از انقلابی شادی‌آور در ضمیر خودآگاه جمعی می‌دهد. این چهار شگفت‌انگیز اولین موزیسین‌های پاپی (عامه‌پسند) نیستند که در طرفدارانشان جنون برمی‌انگیختند (فرانک سیناترا هم همین تأثیر را داشت) اما شهرت، نگاه خیره‌ی جهان، آنها را در کانون توجه قرار داده بود یا دوربین‌های استودیو و صحنه‌های تلویزیون که اجراهای آنها را تبدیل به خبر می‌کردند و خبر را به تبدیل به اجرا، حتی در زمانی که موزیسین‌ها حضور پررنگ ناخواسته‌ی آنها در رسانه‌ها مسخره می‌کردند.

محصول: ۱۹۸۲، ایالات متحده امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ % جنس محصول ۱۹۳۳، ایالات متحده امتیاز متاکریتیک: ۹۲ از ۱۰۰ سینمای جهان بازیگران: جیمز الیسون، آلیس فی، کارمن میراندا، فیل بِیکر، بنی گودمن، شیلا رایان دارد

عروسک چرخشی بازیگران: جین کلی، دبی رینولدز، دونالد اوکانر و…

منبع: newyorker

طراحی بسیار زیبابدون نیاز به برق و باطریدارای کیفیت مناسب

قطعات موزیکال فیلم شامل یک فلاش‌بک به همکاری سازنده و توفانی این زوج هنری، همراه با رقص پای شبانه‌ی یحیا، روی پله‌ها، در فضای بیرونی جشنواره‌ی فیلم برلین می‌شود و خوانش موسیقایی عجیب و غریب از زندگی اسکندر کبیر، که در آن هم یحیا دوباره ظاهر می‌شود. با این حال، جهش‌های خیالی فیلمساز، که با سبک تزئینی و نابهنگامی تاریخی جسورانه فیلم‌برداری شده است، درام را در جبهه‌ی سیاسی مخالف قرار می‌دهد تا به کنترل شدید دولت مصر بر تجارت سینما بپردازد. دیدگاه شاهین به طرز جسورانه‌ای جامع است، تلفیقی از سیاست و تخیل، عشق و هنر.

امتیاز راتن تومیتوز: ۷۴ % محصول ۱۹۸۳ چرا فیلم‌های موزیکال اینقدر محبوب هستند؟ امتیاز متاکریتیک: ۷۵ از ۱۰۰ امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰ حرکت گوی حول محور پایهموزیکالکوکی

کارگردان فیلم، مارک ساندریچ کنترل کاملی بر داستان دارد. او تناسب میان کمدی و رمانس و رقص‌ها را به خوبی کنترل می‌کند و به‌تندی میان آن‌ها حرکت می‌کند. تماشای این فیلم بسیار لذت‌بخش است و پس از بیش از ۸۵ سال، هنوز یکی از بهترین فیلم‌های موزیکال تولیدشده باقی مانده‌است. شاید فرمول ساخت «کلاه سیلندری» دقیق‌ترین معیاری باشد که می‌توانیم برای یک فیلم کمدی موزیکال معرفی کنیم؛ فرمولی که تمام فیلم‌های دیگر این لیست و خارج از آن، تلاش می‌کنند به آن برسند.

آب و برف مصنوعی

سال ۹۵-۱۳۹۴: این سگ می‌خواهد رکسانا را بخورد/ قاسم کشکولی

کارگردان: شانتال آکرمن شیشه امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰ امتیاز راتن تومیتوز: ۸۰ % سایر توضیحات

سال ۱۳۸۵: (مشترک) باغ تلو/ مجید قیصری و عقرب روی پله‌های راه‌آهن اندیمشک/ حسین مرتضائیان آبکنار

جنس پایه امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰ کارگردان: لوید بیکن سایر توضیحات وزن دارد امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ % امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰ امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ %

۳. خیابان ۴۲ (۴۲nd Street)

کائول این قسمت‌ها را با اجراهایی به نمایش می‌گذارد که با قطعات ضبط‌شده‌ی واقعی سید‌شواری هماهنگ شده‌اند، و همچنین با سکانس‌هایی که در تیتراژ از آنها با عنوان «بداهه‌سازی فیلم» یاد می‌شود، که در آن کوچه‌ها و معابر شهری و زندگی در جوار رودخانه‌ی گنگ را به تصویر می‌کشد. تصاویر او از رودخانه به همان اندازه شاعرانه و حماسی است که سیدهشواری خیالی، که در مکاشفات انفرادی و روابط خانوادگی‌اش نشان داده می‌شود. این فیلم یک پایان مستند قدرتمند دارد که در آن، میتا واشیشت، بازیگری که نقش سیدهشواری بزرگسال را در فیلم بازی می‌کند، به یک استودیوی تلویزیونی می‌رود و ویدئویی از خود سیدهشواری سالخورده را در حال اجرا تماشا می‌کند. کائول در این سکانس واشیشت را با چنان قدرت ملودراماتیکی به تصویر می‌کشد که یارای رقابت با هر فیلم داستانی‌ای را دارد.

۱۰. هفت عروس برای هفت برادر (Seven Brides for Seven Brothers)

امتیاز راتن تومیتوز: ۸۷ %

منبع: movieweb

بازیگران: یوسف شاهین، یسری، حسین فهمی، منها باتراوی

سال ۹۷-۱۳۹۶: کتاب خَم/ علیرضا سیف الدینی

آهنگ‌های وحشتناک و غیرقابل تحمل اما جذاب آنها را پل ویلیامز با شوخ‌طبعی سرکشانه نوشته است، و می هم از این آثار و هم فرصتهایی که برای اجراهای کمدی رقت‌انگیز در اختیار بیتی و هافمن قرار می‌دهند، به وجد می‌آید. علاقه‌ی شدید این دو به موسیقی متأسفانه عشق یک‌طرفه است، اما این در واقع ماییم که دست انداخته می‌شویم: همان‌طور که اجرای آنها از آهنگ‌های ویلیامز (و همچنین بازخوانی آهنگ‌های دیگران) ثابت می‌کند، این دو از هر نظر هنرمندان واقعی هستند، ولی استعداد ندارند. می این بازنده‌های بی‌باک را بسیار دوست دارد و بازی‌های آنها را در مرزی مبهم بین کمدی و تراژدی به نمایش می‌گذارد. این فیلم به طرز زوزه‌آوری خنده‌دار و در عین حال تلخ است که نشان می‌دهد هر کاری که ارزش انجام دادن را داشته باشد، ارزش شکست را نیز دارد، و اینکه آنچه شکست‌ را از مشاهیر واقعی جدا می‌کند، اغلب تنها شرایط سخت وجودی است.

جنس برچسب ها

۵. تو و من (You and Me)

بازیگران: لی کانگ-شنگ، چن شیانگ-چی، لو یی-چینگ وزن بازیگران:  لیز لُپله پرودُم، ژان ووآزن، نیکلا لاسوآ کارگردان: سای مینگ-لیانگ

فیلم‌های هالیوودی و تیاترهای موزیکال برادوی رابطه‌ی تاریخی تنگاتنگی با یکدیگر دارند که قدمت آن به بیش از نیم قرن می‌رسد؛ به این صورت که پس از اقبال عمومی یک تیاتر موزیکال، هالیوود آستین‌ها را بالا می‌زند و به‌سرعت برای ساخت یک اقتباس سینمایی دست به کار می‌شود البته در سال‌های اخیر اتفاقات برعکس این ماجرا هم به وفور اتفاق افتاده است اما این ارتباط از کجا سرچشمه می‌گیرد؟

اگر قرار باشد تنها یک فیلم را از لیستمان انتخاب کنیم که به‌خاطر موسیقی‌اش حائز اهمیت است، بی‌شک آن فیلم، «بانوی زیبای من» است. چیزی در ملودی‌های گرم و اشعار روان فیلم وجود دارد که مدت‌ها پس از پایان با شما می‌ماند. خوانندگی رکس هریسون بی‌بدیل است. او به تکنیک‌های خوانندگی مسلط است و تجسمی از تیپ اشراف‌زاده‌های انگلیسی‌ست.

بازیگران: سرت اسکات، بیل گون، دوین جونز امتیاز راتن تومیتوز: ۸۲ %

تنها فیلم بلند کاتلین کالینز (که متأسفانه در زمان حیاتش پخش نشد) درام زندگی یک زوج سیاهپوست روشنفکر در نیویورک، یک استاد فلسفه به نام سارا (سرت اسکات) و هنرمندی به نام ویکتور (بیل گون) را دنبال می‌کند که رابطه و کارشان حین تعطیلات تابستانی در خانه‌ای در شمال نیویورک ضربه می‌خورد. این درام سراسر رقص و موسیقی است، به‌خصوص به این خاطر که ویکتور رقصنده‌ی خوبی است و حرکات ماهرانه‌اش، خود درام خاص خودش را تولید می‌کند. از سویی، سارا می‌پذیرد در فیلم یکی از دانشجویانش بازی کند که موزیکالی احساسی و دردناک با رقص‌های به زیبایی طراحی‌شده‌ی فراوان است، آنجا حضور هم‌بازی‌اش دیوک، با بازی دوین جونز، ستاره‌ی «شب مردگان زنده» (Night of the Living Dead)، درام بیشتری را خلق می‌کند. این صحنه‌های نمادین فیلم در فیلم، با تمرین‌ها و مراحل تولیدش، به لحاظ احساسی هیجان‌انگیز و به لحاظ دراماتیک دردناک است و از جمله الهام‌بخش‌ترین سکانس‌های رقص و آواز در تاریخ سینمای مدرن به حساب می‌آید.

وزن

 

همان‌طور که احتمالا حدس می‌زنید در بیشتر مواقع به عواملی مانند پول‌ساز بودن پروژه و داشتن داستان جذاب، تماشایی و پرکشش بازمی‌گردد. ساخت فیلم‌های سینمایی با حال و هوای تیاترهای موزیکال یا آماده کردن یک اجرای درجه یک صحنه‌ای بسیار پرهزینه و البته پر دردسر است و در نهایت پس از کش و قوس‌های فراوان و زحمت یک گروه بزرگ ممکن است حتی سرمایه‌ی اولیه بازنگرد؛ بنابراین وقتی یک طرح درجه یک با پتانسیل بالای جذب مخاطب در دست باشد که از قضا در سالن‌های سینما یا روی صحنه هم امتحانش را پس داده باشد، اقتباس محتمل‌ترین گزینه است.

شیشه

سال ۱۳۹۰: جاده جنگ/منصور انوری

۱۰ فیلم موزیکال برتر عصر طلایی هالیوود

۱۷. تب شنبه شب (Saturday Night Fever)

زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۵ دقیقه

۳۰. ژنت: کودکی ژاندارک (Jeannette: The Childhood of Joan of Arc)

۷.اشک‌ها و لبخندها (The Sound of Music)

آب و برف مصنوعی

موسیقی فیلم هم قابل تأمل است. قطعات ساخته‌شده‌ی هربرت استوارت برای این فیلم – که جایزه‌ی اسکار بهترین موسیقی متن را نیز از آن خود کرد – آواهای جادویی و شگفت‌انگیزی را به فیلم متصل می‌کند که سبب تقویت فضاسازی فیلم می‌شود. قطعه‌ی «آن‌سوی رنگین‌کمان» شاهکاری کلاسیک است. سرنوشت حرفه‌ای جودی گارلند در سینما در این قطعه دگرگون می‌شود. دیگر قطعات فیلم نیز جای خود را این‌جا و آن‌جا محکم کرده‌اند. ملودی‌هایی مانند «دنگ دنگ! جادوگر مرده است» و «ما برای دیدن جادوگر رفته‌ایم» در فرهنگ عامه ریشه کرده‌اند. هیچ فیلمی تصادفی به این جایگاه نمی‌رسد و آن را حفظ نمی‌کند.

محصول ۱۹۳۴، ایالات متحده

جولی اندروز ستاره‌ی بلامنازع فیلم است. او پیش از اینکه بابت بازی در فیلم ماری پاپینز برنده‌ی اسکار شود به این فیلم اضافه شد. این ریسکی بود که رابرت وایز کارگردان پذیرفت و نتیجه‌ی مثبتش را نیز دید. اندروز با ایفای نقش این فیلمْ درست پس از بازی در فیلم ماری پاپینز، جایگاه خود را به عنوان برترین ستاره‌ی موزیکال در عصرش، و همچنین بزرگترین چهره‌ی این ژانر پس از جودی گارلند تثبیت کرد.

آب و برف مصنوعی

مشهورترین اقتباس سینمایی از پیگمالیون جورج برنارد شاو، در سال‌های آخر دوره‌ی طلایی موزیکال هالیوود عرضه شد و به‌راحتی در صدر جدول رده‌بندی فیلم‌ها قرار گرفت. در دهه‌ای که سینما درگیر پوست‌اندازی بود و دوره‌ی فیلم‌های استودیویی داشت به سر می‌رسید، موزیکال پرانرژی جورج کیوکر به اقبالی بی‌نظیر در بین مخاطبان عصرش دست یافت.

آب و برف مصنوعی

تیم بازیگران فوق‌العاده‌ای نصیب کارگردانان خوش‌شانس این فیلم شده بود. حتی بازیگران فرعی کوچک‌ترین نقش‌ها هم ستارگان روزگارشان بودند و بازی‌هایی جذاب و حرفه‌ای از خود نشان داده‌اند. در کمال تعجب، ناتالی وود و ریچارد بیمر که نقش عاشقان جوان فیلم را برعهده دارند، ساده‌ترین بازی‌ها را از خود به نمایش می‌گذارند. اما هر گوشه‌ی دیگر از جهان فیلم پر از شخصیت‌های فوق‌العاده‌ای مثل ریتا مونرو، برنده‌ی دو جایزه‌ی اسکار و ستارگاتی چون جورج چاکیریس، تاکر اسمیت، تونی موردنته، ند گلس و سایمون اوکلند است که همگی به عنوان مجموعه‌ای از بازیگران کلاس جهانی، در فیلم می‌درخشند.

این دقیقاً همان اتفاقی بود که سال‌های اولیه‌ی سینمای ناطق افتاد؛ آن زمان که موزیکال‌ها با کارگردانی متوسط پرفروش می‌شدند و چنان بازار را اشباع کردند که ژانر تقریباً از رده خارج شد. اما دوباره سال ۱۹۳۳ با فیلم «خیابان ۴۲» (۴۲nd Street) که بازبی برکلی، طراح رقص و کارگردان بزرگ امریکایی را کنار خود داشت، احیا شد. ولی حتی این ژانر احیاشده هم خیلی زود محدودیت‌هایش را برملا کرد. فرد آستر که سال ۱۹۳۴ قدم به قلمرو ستاره‌ها گذاشت، اصرار داشت از صحنه‌های رقصش برداشت‌های طولانی گرفته شود تا تمام حرکات بدنش ثبت شود. معروف است که می‌گفت: «یا دوربین می‌رقصد یا من می‌رقصم.» درخواست او کارگردان را منفعل می‌کرد و به همین خاطر، رقص‌های معروف دهه‌ی سی او کسل‌کننده است. این نمونه و نمونه‌های بسیار دیگر ثابت کرد که موسیقی را تبدیل به فیلم کردن در مقایسه با سایر موضوعات تلاش بیشتری می‌طلبد. نقاط مشترک موزیکال‌های بزرگ و مهم سینما فقط خواننده، رقصنده و آهنگ خوب نیست. ما اینجا با یک تجربه‌ی سینمایی طرفیم که موضوع موسیقی باید در آن با تصویر، نمود خارجی پیدا کند.

امتیاز متاکریتیک: ۹۴ از ۱۰۰ پلاستیک ندارد

سال ۱۳۷۹: اسفار کاتبان/ ابوتراب خسروی

غیر قابل تنظیم محتویات گوی

۱۲. شب‌زنده‌داری با بزن و بکوب (A Hard Day’s Night)

۴. فرزندان ناخوانده‌ی خدا (God’s Step Children)

«جادوگر شهر اُز» دلایل محکمی برای بودن در لیست ماندگارترین فیلم‌های تاریخ سینما دارد. تعداد کمی از تصاویر تاریخ سینما هستند که مانند ماجراجویی‌های دوروتی در سرزمین خیالی اُز در خاطره‌ی جمعی ثبت شده‌اند و به‌نسل‌های مختلفی از کودکان آموزش می‌دهند که هیچ جایی مثل خانه‌ی خود آدم نیست.

محتویات گوی جنس Notification on عروسک چرخشی

میزان اقبال فیلم‌های موزیکال میان مخاطبان به اندازه‌ای است که ستاره‌های زیادی جذب این آثار شدند که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به؛ «ماما میا» (Mamma Mia)، «بزرگ‌ترین شومن» (The Greatest Showman)، «ستاره‌ای متولد شده است» (A Star is Born)، «دوران راک» (Rock of Ages)، «افسون زده» (Enchanted)، «آوازخوان حرفه‌ای» (Pitch Perfect)، «اجاره» (Rent)، «از این سو تا آن سوی دنیا» (Across the Universe)، «گربه‌ها» (Cats)، «آنی» (Annie) و «شبح اپرا» (Phantom of the Opera) اشاره کرد.

محصول ۱۹۸۹، هندوستان بازیگران: جودی گارلند، برت لار، جک هالی و… امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰ ۱۵:۰۹

 

اوکانر هم به‌اندازه‌ی ستاره‌ای که در کنارش ایفای نقش می‌کند، چشم‌گیر است. او با مهارت، روی ریتم فیلم سوار می‌شود و یکی از بهترین بازی‌های خود در یک فیلم کمدی را به نمایش می‌گذارد. اوکانر هرجا که در فیلم جلوی دوربین می‌آید، تمام توجه روی صحنه را می‌رباید و از آن خود می‌کند. دبی رینولدز و ژان هاگن هم نقش‌هایشان را به خوبی ایفا می‌کنند. هماهنگی بازیگران باعث می‌شود که به راحتی بتوانند از لحظات کمدی به لحظات عاشقانه تغییر فضا بدهند، بی آنکه این تغییر برایمان آزاردهنده باشد. فیلم‌ها معمولاً به‌سختی می‌توانند این‌قدر آرام و بدون زائده میان فضاهای کمیک و رمانتیک رفت و آمد کنند و فیلم‌های کمتری – حتی در لیست ما – می‌توانند با «آواز در باران» رقابت کنند.

محتویات گوی محصول: ۱۹۵۱ امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰ بازیگران: مرلین مونرو، جین راسل، چارلز کوبرن و…

و به این ترتیب، کمدی سرزنده‌‌ای که لوبیچ در ساختنش استاد است، شکل می‌گیرد. اما ویژگی منحصربه‌فرد فیلم یکی از صحنه‌های عظیم آن است، مراسم عروسی که با حضور پنجاه نفر از نزدیک‌ترین دوستان خانواده برگزار می‌شود، با بیشمار خدمتکاری که وظایفشان را با رقص همراه با چاشنی طنز انجام می‌دهند. یک گروه موسیقی جز هم در این مهمانی حضور دارد که نقش رهبرش را کورت بویس (که فیلم‌هایی همچون «کازابلانکا» (Casablanca) و «بهشت بر فراز برلین» (Wings of Desire) را هم در کارنامه‌ی هشتاد ساله‌اش دارد) بازی می‌کند. رقص او در مقابل نوازنده‌ها به یکباره به تمام مهمان‌ها سرایت می‌کند و از کف تا بالکن، بالا و پایین راه‌پله‌ها، دور نرده‌ها (از این پدیده با عنوان «همه‌گیری فاکس‌ترات» (foxtrot epidemic) یاد می‌شود؛ فاکس‌ترات نوعی رقص مترقی و نرم با حرکات روان پیوسته است که معمولاً با موسیقی آوازی گروه‌های بزرگ اجرا می‌شد.) با چنان چرخش‌ها و اشکالی پیش می‌رود که می‌تواند حسادت هر فیلمسازی که در فیلمش با موسیقی زنده کار می‌کند، برانگیزد.

See at Heavenly Tea Leaves Deals

البته همان‌طور که پیش‌تر گفتیم فقط تیاترهای موزیکال نیستند که به‌عنوان مرجعی برای اقتباس‌های سینمایی عمل می‌کنند، گاهی ماجرا برعکس می‌شود مثلا فیلم‌هایی مثل «بیتل جوس» (Beetlejuice)، «دختران بدجنس» (Mean Girls)، «شرک» (Shrek)، «آن را روشن کنید» (Bring it On)، «مدرسه‌ی راک» (School of Rock)، «کری» (Carrie)، «قانونا بلوند» (legally Blonde)، «هذرها» (Heathers)، «نه تا پنج» (۹ to 5)، «اسپری مو» (Hairspray) و «خانواده‌ی آدامز» (The Addams Family) به دلیل استقبال گسترده‌ی مخاطبان خیلی زود به تیاترهای موزیکال تبدیل شدند و روی صحنه‌ی برادوی رفتند.

امتیاز IMDb به فیلم: ۵.۸ از ۱۰ کارگردان: استنلی دونن

۹. ستاره‌ای متولد شده است (A Star Is Born)

امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰

یکی از انتقاداتی که به اقتباس‌های سینمایی موزیکال وارد می‌شود این است که نمی‌توانند روح و جادوی اجراهای زنده را به‌خوبی منتقل کنند که البته تا اندازه‌ی زیادی هم درست است اما از سوی دیگر می‌توان این طور استدلال کرد که اجراهای زنده‌ی تیاتر به اندازه‌ی فیلم‌های سینمایی همه جانبه نیستند و ممکن از ایراداتی داشته باشند که قابل جبران نباشند.

کارگردان: استنلی دونن گوی موزیکال طرح دوستی کد t5690 11.5×11.5×16 سانتی متر غیر قابل تنظیم محصول ۱۹۵۴، ایالات متحده امتیاز متاکریتیک: ۶۳ از ۱۰۰

سال ۱۳۹۸: قوها انعکاس فیل‌ها/ پیام ناصر

Chamomile and lemon ginger teas are two flavors to explore. Both have a pleasant flavor, but neither should be as bitter as a nonfloral green tea. For $30, you can get the Organic Tea Sampler, which includes both varieties as well as mint and Earl Grey. There are certainly other tea companies you may explore, but many of the tea selections available during this promotion are already reasonably priced, so you get more value if you decide to bring home more tea.

محصول ۱۹۵۸، هندوستان

در این مستند دوربین پنی‌بیکر به اتاق کنترل که سوندهایم و دست‌اندکاران ضبط آلبوم صادقانه و خالصانه از سنگینی کار می‌گویند، می‌رود، اما بیشتر توجهش به بازیگران و خوانندگی‌شان است. او تصاویر را با انرژی عصبی آنی که هویت بصری پرحرارتی به همکاری جمعی خواننده‌ها و تمرکز شدید اما همراه با بذله‌گویی‌شان می‌دهد. سکانس اوج فیلم، اجرای خودآزارانه‌ی آخرشب الیین استریچ از ترانه‌ی «خانم‌هایی که غذا می‌خورند» (The Ladies Who Lunch) در یک برداشت، یکی از بهترین لحظات اجرا در فیلم است.

سال ۱۳۹۶: (مشترک) این خیابان سرعت گیر ندارد/ مریم جهانی و بی‌کتابی/محمدرضا شرفی خبوشان

کارگردان: ژان لوک گدار

۶.مرا در سنت لوئیس ملاقات کن (Meet Me in St. Louis)

امتیاز راتن تومیتوز: ۸۰ % پلاستیک

در هر صورت نمی‌توان این واقعیت را کتمان کرد که فیلم‌های سینمایی می‌توانند تجربه‌های همه جانبه تری را ایجاد کنند؛ امکان برداشت‌های متعدد وجود دارد، می‌توان یک صحنه را از چند زاویه فیلم‌برداری کرد (از جمله نمای نزدیک) و در صورت لزوم می‌توان از جلوه‌های ویژه‌ی کامپیوتری استفاده کرد. فیلم‌های سینمایی می‌توانند نسبت به زندگی واقعی جهان بزرگ‌تری را خلق کنند و به داستان‌های معمولی عمق بیشتری بدهند. البته این اتفاق گاهی انرژی و شور اجراهای زنده را از بین می‌برد اما از سوی دیگر دوربین می‌تواند عملکردی را ثبت کند که تا سال‌ها در قلب و ذهن مخاطبان زنده بماند.

سال ۱۳۸۳: نام‌ها و سایه‌ها/ محمدرحیم اخوت

محصول: ۱۹۳۹ 500 گرم

سال ۱۳۹۷: راهنمای مردن با گیاهان دارویی/ عطیه عطارزاده

بدیهی است که همه‌ی این آثار درجه یک از تیاترهای برادوی به سینما راه نیافتند اما نمی‌توان این واقعیت را نادیده گرفت که مخاطبان پروپاقرص جریان اصلی در اقبال آثار موزیکال در میان عامه‌ی مردم بی‌تأثیر نبودند. در هر صورت نسلی از طرفداران سینما با این آثار بزرگ شدند که مطمئنا روی نسل بعدی فیلم‌سازان تأثیر می‌گذارند و چرخه تا ابد ادامه پیدا می‌کند اما چرا این اتفاق به وقوع می‌پیوندد و اصلا چرا مخاطبان آثار موزیکال را تا این اندازه دوست دارند؟

امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ از ۱۰۰ 10×8×8 سانتی متر شیشه محصول ۱۳۳۸، ایالات متحده

۱. پرنسس صدف (The Oyster Princess)

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۲ از ۱۰ امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰ محتویات گوی ندارد

جودی گارلند با موفقیت احساسات خود را از دنیای کودکی به فیلم منتقل کرد. مارگارت همیلتون هم دیگر بازیگر برجسته‌ی این فیلم محسوب می‌شود. نقش او به عنوان جادوگر شرور همچنان معیار و الگویی برای جادوگران سینماست. او جوری فریاد می‌کشد و انگشتان پنجه‌دارش را به رخ می‌کشد که انگار برای این کار به دنیا آمده. این فیلم یکی از همان فیلم‌های کلاسیک آشنایی‌ست که هر صحنه‌شان تبدیل به تصویری نمادین در تاریخ سینما می‌شود و هر چیزی که در فیلم گفته می‌شود، قابلیت استفاده به عنوان دیالوگ‌های ماندگار را در خود دارد.

بازیگران: هانی، آدل برتی، کاترین بیگلو

این روزها یکی از دغدغه های افراد تهیه هدیه های مناسب و یادگاری برای عزیزانشان می باشد. با کمی خلاقیت در انتخاب هدیه می توان یک یادگاری ماندگار را به عزیزان خود تقدیم کرد.این گوی موزیکال به عنوان یک وسیله تزیینی روی میزی یا طبقه دیواری، جلوه زیبایی ایجاد کرده و همین طور نوای دلپذیری را در فضا پخش کند.از جمله ویژگیهای برتر این گوی می توان به کوکی بودن آن اشاره کرد که این کوک هم باعث پخش موسیقی می شود هم باعث چرخش فرشته های داخل آن می گردد .

گوی موزیکال ولنتاین کد 27 ارتفاع 15 سانتیمتر

امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰ بازیگران: هلن مورگن، جک کامرون، جون پیرز، هنری وادزورث

 

بازیگران: داستین هافمن، وارن بیتی، ایزابل آجانی، چارلز گرودین، جک وستون بازیگران: ماروشکا دتمرس، ژاک بونافه دارد دارد

آن دو با هم یک داستان عاشقانه‌ی شیرین سنتی را رقم می‌زنند. اما یک بدبینی ظریف هم در اشتیاق آن‌ها وجود دارد. آن‌ها میان دوراهی جاه‌طلبی‌های شخصی و اهمیت دادن به امیال دیگری سردرگم می‌شوند تا ما را به‌یاد خصایل عمیق انسانی بیندازند. همین چالش‌هاست که داستان را همان‌قدر که جلوه‌های بصری عالی عمل می‌کنند، برای ما جذاب می‌کند.

سال ۱۳۸۳: (مشترک) آبی‌تر از گناه/ محمد حسینی و ماهی‌ها در شب می‌خوابند/ سودابه اشرفی

ستاره‌های فیلم به راحتی آب خوردن در صحنه می‌چرخند و دشوارترین حرکات را جوری روی موسیقی فوق‌العاده‌ی ایروینگ برلین انجام می‌دهند که آن را آسان می‌پنداریم. و در لحظاتی که در حال رقصیدن نیستند، کمدی خنده‌دارشان شما را مجذوب فیلم نگه می‌دارد. زمان‌بندی میان این دو بسیار ظریف چیده شده و این هارمونی تنها معطوف به دو بازیگر اصلی فیلم نمی‌شود. بازیگران فرعی هم کیفیت خارق‌العاده‌ای دارند و دیالوگ‌های شخصیت‌های فرعی هم بسیار تماشایی‌ست.

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰ امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ % امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰ ندارد

سال ۱۳۸۵: (مشترک) چهار درد/ منیرالدین بیروتی و رویای تبت/ فریبا وفی

پولاک، که در نسخه‌ی جدید اسمش در گروه کارگردانی نیست و تنها با یک تشکر ویژه در تیتراژ از او یاد می‌شود، تصویربرداران مستند خوبی را برای ضبط اجرای فرانکلین جمع کرده و کارگردانی را در صحنه انجام داده بود، تا حتی راش‌ها چیزی را از لنز دوربین نشان دهد که چشم غیرمسلح نمی‌تواند ببینید. الیوت هم سعی نکرد حس موسیقایی کار را با آوردن اشخاصی که در مستندها درباره‌ی سوژه‌ی موردنظر حرف می‌زنند، تصویرسازی یا هر گونه اقدام اضافه‌ای خارج از قلمرو جادویی خودِ اجرا از بین ببرد. نماهای نزدیکی که از آریتا فرانکلین در این مستند وجود دارد، از جمله صمیمی‌ترین و پرشورترین (آن‌قدر مهیج که انگار دارد از پرده یا صفحه‌ی نمایش بیرون می‌آید) تصاویری است که از اجرای موسیقی تا به حال در عالم سینما ثبت شده است.

باز هم یک موزیکال دیگر درباره‌ی پشت‌صحنه‌ی دنیای نمایش که ماجرای تمرین‌های نمایشی در برادوی و بازیگران و دست‌اندرکارانش را در اوج دوران رکود دنبال می‌کند. این اولین کلاسیک تمام عیار بازبی برکلی است، همان فیلمی که در آن خودش را پیدا کرد. (بارکلی فیلم‌های بلند بسیاری را از ابتدا تا انتها خودش کارگردانی کرده است، اما بوده‌اند مواردی که فقط طراحی رقص‌ها و کارگردانی‌شان را بر عهده است، مثل همین فیلم.) «خیابان ۴۲» (که بر اساس رمانی فوق‌العاده به همین نام نوشته‌ی بردفورد روپس ساخته شده است) با آن کمدی درام جدی پشت‌صحنه‌ای خود، به جز بازگرداندن این ژانر به دسته‌ی موفق‌های گیشه، اوج شور قوه‌ی تخیل برکلی است. او ریتم زندگی شهری را با زیست‌آهنگ شهوت خودآگاه و ناخودآگاه پیوند می‌زند.

سال ۱۳۹۳: تاریک ماه/ منصور علیمرادی

پلاستیک محصول ۱۹۲۹، ایالات متحده امتیاز متاکریتیک: ۸۳ از ۱۰۰ امتیاز راتن تومیتوز: ۸۹ از ۱۰۰

I'm a huge tea drinker; it's my thing, and I have a cup at least once a day. I've gotten hooked on crucial tea accessories like tea mugs and premium tea steepers because I enjoy tea so much. Tea has two effects on me: It relieves tension and makes me feel warm when I'm feeling cold. If you enjoy tea as much as I do and want to try some from a new brand, check out this deal at Heavenly Tea Leaves for up to 28% off loose leaf tea. And, if you're looking for a tea subscription or want to give one as a gift, check out our list of tea subscriptions for more delicious options.

امتیاز راتن تومیتوز: ۳۷ %

پیش از «دروازه‌ی بهشت» (Heaven’s Gate)، پیتر باگدانوویچ کمدی موزیکال جوک‌باکس «سرانجام عشق» را با هزینه‌ی زیادی ساخته بود، اما نتوانست نظر مثبت منتقدان، البته به جز راجر ایبرت، را به خود جلب کند و در گیشه شکست خورد. (جوک‌باکس موزیکال به ژانری از موزیکال گفته می‌شود که در آن از ترانه‌ها و قطعات آوازی از پیش شناخته‌شده و محبوب پاپ استفاده شود.) باگدانوویچ از هجده ترانه‌ی کول پورتر برای این فیلم استفاده کرده است و بازیگران تمام آهنگ‌ها را زنده اجرا کردند. اجرای بازیگران فیلم یکی از نکات منفی‌‌ای بود که منتقدان علیه فیلم برشمردند.

محصول ۱۹۶۵، هندوستان محصول ۱۹۷۷، ایالات متحده

منبع: taste of cinema

CNET Deals گوی موزیکال مدل BIG کد 003 بازیگران: ریتا مورنو، ناتالی وود، جورج چاکیریس و…

سال ۱۳۷۸: نیمه غایب/ حسین سناپور

کارگردان: دوروتی آرزنر

این دومین فیلم از وینسنت مینلی در لیست ده‌تایی ماست. آیا تا به حال کارگردانی به‌اندازه‌ی وینسنت مینلی، شیفته‌ی بازیگر نقش اولش بوده؟ و وقتی از شیفتگی حرف می‌زنیم منظورمان صرفاً شیفتگی عاشقانه نیست(گرچه مینلی نهایتا پس از پایان فیلمبرداری با جودی گارلند ازدواج هم کرد)، بلکه از شیفتگی به عنوان یک فیلم‌ساز صحبت می‌کنیم. گونه‌ای که او گارلند را در قاب دوربینش جای می‌دهد، گریم، طراحی لباس و طراحی رقص منحصر به‌فرد، ویژگی‌هایی هستند که ما را به پرسیدن سوال بالا وا می‌دارند. گفته می‌شود این تنها فیلمی‌ست که گارلند در آن احساس زیبایی می‌کند و اگر باانصاف باشیم نقش‌آفرینی‌اش نیز، به اندازه‌ی ظاهرش خیره‌کننده است. مینلی هم با چیرگی‌اش در کارگردانی، به بی‌نقص بودن این ایفای نقش کمک می‌کند.

عروسک چرخشی ۹ ۳۰ فیلم مهم که سینمای موزیکال را دگرگون کردند چرا فیلم‌های موزیکال اینقدر محبوب هستند؟ غیر قابل تنظیم کارگردان: تیم ساتن آزاده اتحاد ابعاد کارگردان: پیتر باگدانوویچ کوکیچرخندهموزیکال

گوی موزیکال ولنتاین درواقع همان گوی برفی است که یک محفظه از جنس شیشه و یا پلاستیک شفاف و مقاوم که درون آن اشیای مختلف مصنوعی و خشک مانند درخت، ماکت یک برج یا ساختمان و شهر، آدم برفی یا بابا نوئل، حیوانات مانند گوزن و هر چیز خشک و مصنوعی دیگری قرار داده شده است و با استفاده از اکلیل، آب و چیزهای دیگر درون آن پر شده و درب آن برای جلوگیری از نشت آب با چسب مخصوص و یا روش های دیگر بسته شده است.

برخی از این گوی ها دارای قطعات الکترونیکی هستند که دارای امکان پخش موسیقی می باشند. گوی موزیکال هدیه ای است که می توانید در مناسبات خاص به عنان هدیه دادن از آنها استفاده کنید. یکی از بیشترین این موارد در ولنتاین است که از گوش موزیکال ولنتاین در روز عشق از آن استفاده می شود که بر پایه گوی برفی ساخته می شوند.

خرید و قیمت گوی موزیکال ولنتاین عاشقانه و برفی

گوی موزیکال ولنتاین معمولا در طرح های عاشقانه و برفی هستند که متناسب با روزهای زمستان باشند. در بیشتر این گوی ها عروسک دختر و پسر در کنار هم قرار دارند و از درخت کریسمس نیز گاها استفاده می شود. حال در ادامه به معرفی چند نمونه از هدیه گوی موزیکال برای ولنتاین می پردازیم. پیش از این نیز به معرفی خرس ولنتاین پرداختیم.

گوی موزیکال پمپی مدل درخت دوستی ۱۰ آذر ۱۴۰۰ 14×8.5×8.5 سانتی متر

«اینجا پاریس است». این اولین کلماتی‌ست که جین کلی، هنگام آغاز و در حالی که تصاویری مونتاژشده از بناهای معروف شهر را می‌بینیم ادا می‌کند. و خب، جمله‌اش دروغ محض است! به‌جز برخی شات‌های خارجی در ابتدا، تمام آنچه که روی صفحه می‌بینیم در ام‌جی‌ام تولید شده است؛ جادوی خالص هالیوود! فیلم به‌گونه‌ای ما را به تصاویر رمانتیک و پرزرق و برقش خیره می‌کند که حتی یک بار هم در طول تماشایمان، به این توهم دل‌نشین شک نمی‌کنیم.

امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰

«داستان وست‌ساید» که بر اساس یک تئاتر برادوی محصول ۱۹۵۷ تولید شده، به مسائل مهم اجتماعی روزگارش نقب می‌زند. این فیلم اشاراتی صریح به موضوعاتی چون خشونت گروهی، نژادپرستی، افزایش مهاجرت و مردانگی طبقه‌ی کارگر می‌کند و بر انتقادهایی که بعضاً بر موضوعات فیلم‌های موزیکال می‌شد، خط بطلان می‌کشد.

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸ از ۱۰

برتولت برشت فیلمنامه و نمایشنامه‌ی موزیکال می‌نوشت، اما می‌توان گفت برشتی‌ترین فیلم موزیکال تمام دوران را یک تبعیدی از سینمای آلمان، فریتس لانگ، ساخته است. این فیلم، که موسیقی‌اش را یک تبعیدی دیگر در هالیوود، کرت ویل، از همکاران برشت نوشته است، داستان یک زوج سابقاً خلافکار (با بازی سیلویا سیدنی و جرج رافت) را که با هم در فروشگاه زنجیره‌ای یک کاپیتالیست انسان‌دوست (با بازی هری کری) کار می‌کنند، دنبال می‌کند. این زوج، به رغم ادعای غرض‌ورزانه‌‌ای تشکیلات تبهکار و موانعی که قوانین سختگیرانه بر سر راهشان می‌گذارد، تلاش می‌کنند از کارهای خلاف دور بمانند. لانگ، با نگاهی کنایه‌آمیز به جامعه‌ی به ظاهر محترم، وابستگی ریاکارانه جهان قانون‌مند را به دانش، بی‌پروایی و هنجارهای اجتماعیِ جمعیت غالباً ملعونِ قانون‌شکنان به نمایش می‌کشد (همان کاری که در فیلم محصول ۱۹۳۱ «ام» (M) می‌کند). او قصه را با صحنه‌های موزیکال طولانی درباره‌ی پول و جنایت، با پاساژهایی به بیان آوازی در بطن حرکات و رفتارهای واقع‌گرایانه‌ی شخصیت‌ها، یک ترانه‌ی کاباره‌ای احساساتی غلوشده تقریباً اشکبار و یک فانتزی ریتمیک کوبنده‌ درباره‌ی زندان که با نگاهی اکسپرسیونیستی از ناامیدی ویرانگر می‌گوید، روایت می‌کند.

جایزه هوشنگ گلشیری

ابعاد فهرست آثار برگزیده جوایز ادبی: هوشنگ گلشیری، یلدا، هفت اقلیم، جلال آل احمد، احمد محمود، مهرگان ۱۰ فیلم موزیکال دل‌فریب که اسکار را تصاحب کردند

قصه‌ی فیلم ده سال جلوتر از زمان ساخت در نیویورک، کمی بعد از یک انقلاب سوسیالیستی موفق و بدون خونریزی می‌گذرد که در آغاز مسیر حل مسائلی همچون نابرابری، فقر، نژادپرستی، جنسیت‌زدگی و نقش رسانه در قدرت حاکمیت (و بالعکس) است. این درام با وقایع سیاسی (مثل تظاهرات، اعتصاب، تشکیلات زنی علیه آزارگران جنسی، حمله و تسخیر یک شبکه‌ی تلویزیونی) و مناظره‌ی سیاسی (با حضور یک فعال واقعی درباره‌ی انقلاب جهانی) همراه است. اما تمام این بستر به ظاهر خشک با صدای شبکه‌های رادیویی زیرزمینی غیررسمی که زن‌ها اداره‌شان می‌کنند، پر از انرژی و حرکت و حس و حال هنری می‌شود. موسیقی، که آدل برتی و یک سری موزیسین دیگر اجرا می‌کنند، تقریباً به طور دائم در فیلم حضور دارد و به ایده‌های فیلم جنبه‌ی احساسی می‌‌دهد. و در فضای ناهمگون پر از اعتراض و مقاومت موجود در بستر یک انقلاب فرهنگی وحدت ایجاد می‌کند؛ دقیقاً به همان شکل که آن زمان در زندگی واقعی در مرکز شهرِ تقریباً ویران در جریان بود.

محصول: ۱۹۵۳

۱۴. آلبوم گروه بازیگران اصلی موزیکال کمپانی (Original Cast Album: Company)

ابعاد

۱۵. لطف حیرت‌آور (Amazing Grace)

سال ۱۳۹۲: من منچستریونایتد را دوست دارم/ مهدی یزدانی خرم

در مقایسه با دیگر فیلم‌های این لیست، در این فیلم با داستان ساده‌تری روبه‌روییم؛ روایت زندگی یک خانواده در طول یک سال. مینلی جامعه‌ای سنتی را در دوران گذار به مدرنیته طراحی می‌کند و هم‌زمان با بزرگ‌داشت برخی ارزش‌های قدیمی نهاد خانواده، آگاهی خود را از تغییرات و آینده نشان می‌دهد. موسیقی نیز با این آشفتگی همراه است و به‌خوبی بر این تضادهای زمانه و خانواده می‌نشیند.

سال ۱۳۹۷: بند محکومین/ کیهان خانجانی

پیچ کوک Kitchen and Household

اولین بازسازی موزیکال از درام درون هالیوودی محصول ۱۹۳۷، یکی از بهترین نقش‌های کارنامه‌ی هنری جودی گارلند را برایش رقم زد. او نقش استر بلاجت، خواننده‌ی یک گروه موسیقی را بازی می‌کند که بازیگری معروف به نام نورمن مین (با بازی جیمز میسون) او را کشف و وارد عالم سینما می‌کند؛ این دو با هم ازدواج می‌کنند اما حرفه‌ی نورمن و همین‌طور اعتبارش رو به افول می‌گذارد، در حالی که استر (با اسم هنری ویکی لستر) در مسیر شهرت قرار گرفته است. فیلم را جورج کیوکر کارگردانی کرده است که حس ترحم ملودراماتیکش نه اغرق‌شده هست، نه نیست، ولی قوی، پرشور و پیچیده است. او اجراهای قطعات موسیقی فیلم را با شور و پراخساس کارگردانی می‌کند؛ یک نمونه، ترانه‌ی افتتاحیه‌ی فیلم با برداشتی طولانی از جودی گارلند در حال اجرای پر از خشم ترانه‌ی اصلی و معروف فیلم «مردی که رفت» (The Man Who Got Away).

۱۰ فیلم موزیکال برتر عصر طلایی هالیوود محصول ۱۹۸۹، مصر

۲۰۲۱ هم به روال سال‌های گذشته مملو از فیلم‌های موزیکال بود که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به «در هایتس» (In the Heights)، «همه درباره‌ی جیمی صحبت می‌کنند» (Everyone’s Talking About Jamie)، «جشن رقص پایان سال» (The Prom)، «تیک، تیک … بوم» (Tick Tick… Boom)، «ایون هنسن عزیز» (Dear Evan Hansen) و «داستان وست ساید» (West Side Story) اشاره کنیم. البته تلویزیون هم در زمینه‌ی ساخت آثار موزیکال در یک دهه‌ی گذشته موفق عمل کرده و به همه‌ی این‌ها انیمیشن‌های ارزشمند پیکسار و دیزنی را هم اضافه کنید. اگر همچنان سیراب نشدید باید بگوییم در آینده‌ی نزدیک نمونه‌های بیشتری هم در راه هستند.

گوی موزیکال طرح Flowers میتواند یک هدیه بسیار جذاب باشد. همه ما از این گوی ها خاطره داریم و برایمان نوعی نوستالژی محسوب میشود. گوی موزیکال طرح Flowers یک گوی موزیکال کوکی است و داخل گوی شیشه ای پر از آب یک مجسمه قراردارد که پس از کوک کردن گوی همزمان با پخش آهنگ شروع به چرخیدن میکند.

جنس و کیفیت و نوع گوی های موزیکال موجود در بازار بسیار متفاوت است. جهت انتخاب به اندازه گوی،چرخان بودن عروسک داخل و کیفیت پایه دقت کنید. گوی موزیکال طرح Flowers دارای پایه محکم و سنگین ساخته شده از بهترین جنس رزین توپر است و کیفیت رنگ آن نیز بسیار بالا است. برای یک هدیه ماندگار و خاطره ساز یک گوی موزیکال میتواند بهترین گزینه باشد.

گوی موزیکال ولنتاین شیانچی طرح لاو کد 030040003 کارگردان: جورج کیوکر

نائومی در کودکی (که نقش‌اش را ژاکلین لوئیس بازی می‌کند) مذبوحانه می‌خواهد او را سفیدپوست در نظر بگیرند، و در بزرگسالی (گلوریا پرس) به برادرخوانده‌اش، جیمی (کارمن نیوسام) علاقه‌ی شدیدی پیدا می‌کند. اما بیشتر اتفاقات فیلم در کاباره‌ای می‌افتد، که در آن لئون گرس، از خواننده‌ها و پیانیست‌های معروف آر اند بی امریکایی، موسیقی- جَزی داغ‌تر از هر آنچه هالیوود به نام جَز می‌شناسد- اجرا می‌کند و رقاصانش، خیلی بی‌ زحمت و عادی می‌رقصند، سَرتر از هر آنکه در آن زمان در هالیوود کار می‌کرد، (بله، حتی از فرد آستر). این فیلم انحصارطلبی‌های تحمیل‌شده از سوی جریان اصلی و جامعه‌ی امریکایی را بی‌رحمانه دست می‌اندازد.

کارگردان: سیدنی پولاک، آلن الیوت شیشه ۱۳ Indie tea deal: Up to 28% off on loose-leaf tea

گوی موزیکال کیدتونز کد KDT-119 میتواند یک هدیه عاشقانه و جذاب برای ولنتاین باشد. همه ما از این گوی ها خاطره داریم و برایمان نوعی نوستالژی محسوب می شود. گوی موزیکال کیدتونز یک گوی موزیکال کوکی است و داخل گوی شیشه ای پر از آب یک مجسمه قرار دارد که پس از کوک کردن گوی همزمان با پخش آهنگ شروع به چرخیدن می کند.

جنس و کیفیت و نوع گوی های موزیکال موجود در بازار بسیار متفاوت است. جهت انتخاب به اندازه گوی،چرخان بودن عروسک داخل و کیفیت پایه دقت کنید. گوی موزیکال کیدتونز دارای پایه محکم و سنگین ساخته شده از جنس رزین توپر است و کیفیت رنگ آن نیز بسیار بالا است. برای یک هدیه نوستالژی و خاطره ساز یک گوی موزیکال می تواند بهترین گزینه باشد.

گوی موزیکال طرح بابانوئل کد A-Gk1 The Cheapskate 856 گرم امتیاز راتن تومیتوز: ۷۸ % شیشه

۱۶. سرانجام عشق (At Long Last Love)

دارد بازیگران: آبی باتاچاریا، مادابی موکرجی، ساتیندرا باتاچاریا سرعت پخش ملودی

۱۳ چی تماشا کنم؟سینمای جهان امتیاز راتن تومیتوز: ۹۲ از ۱۰۰ بازیگران: دوریس دی، جان رِیت، کارول هِینی، ادی فوی جونیور، باربارا نیکولاس محصول: ۱۹۶۴ امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸ از ۱۰

500 گرم کارگردان: وینسنت مینلی ۰

تقریباً دو دهه از عمر ستارگی فرد آستر گذشته بود که او بالاخره کارگردانی در شأن هنر و استعدادش پیدا کرد. استنلی دونن وقتی این کمدی را، که تا حدی برگرفته از همکاری هنری میان آستر و خواهرش، آدل در زندگی واقعی است، کارگردانی کرد، تنها بیست و شش سال داشت. قصه و کمدی متأسفانه خُنُک است، اما رقص‌های فیلم به طراحی نیک کسل از جمله مبتکرانه‌ترین رقص‌هایی است که تا به حال در تاریخ سینما ثبت شده است. صحنه‌ی معروف رقصیدن آستر بر خلاف جاذبه‌ی زمین روی سقف و دیوار اتاق متعلق به همین فیلم است. (برای گرفتن این صحنه، اتاق لوکیشن را در محفظه‌ای در حال چرخش قرار داده و دوربین فیلم‌برداری را روی کف اتاق نصب کرده بودند.)

عروسک چرخشی ابعاد ابعاد کارگردان: فریتس لانگ

۲۹. ممفیس (Memphis)

گوی موزیکال ولنتاین عروس و داماد طرح Flowers 950 گرم ابعاد محصول ۱۹۱۹، آلمان

۱۰. بازی پیژامه‌ای (The Pajama Game)

Notification off

محصول ۲۰۰۷، اسپانیا 12×10×10 سانتی متر کارگردان: اسپایک لی

جایزه هفت اقلیم

محتویات گوی

خرید ارزان چای سیاه جعبه فلزی موزیکال پرنده چای احمد AHMAD TEA در بین فروشگاه های اینترنتی و فیزیکی ایران

ارزان ترین قیمت چای سیاه جعبه فلزی موزیکال پرنده چای احمد AHMAD TEA در بین فروشگاه های اینترنتی ایران و قیمت جهانی محصولات برای مقایسه